Nesne İlişkileri ve Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi Arasındaki İlişkide Duygu Düzenleme Güçlüğünün Aracılık Rolü

Amaç: Bu çalışmada yetişkin ayrılık anksiyetesi ve duygu düzenleme güçlüğü, nesne ilişkileri kuramı çerçevesinden incelenmiştir. Çalışmanın amacı, nesne ilişkileri ile yetişkin ayrılık anksiyetesi arasındaki ilişkinin ve bu ilişkide duygu düzenleme ‎güçlüğünün aracılık rolünün incelenmesidir. Yöntem: Çalışmanın ‎örneklemi 18-40 yaş aralığında 431 kişiden oluşmaktadır. Katılımcılardan Bell Nesne İlişkileri ‎ve Gerçeği Değerlendirme Ölçeği (BORRTI), Yetişkin Ayrılma Anksiyetesi Anketi ve Duygu ‎Düzenleme Güçlüğü Ölçeği-Kısa Form (DDGÖ- Kısa Form) aracılığıyla veriler toplanmıştır. Verilerin analizinde gruplar arası ortalama farklarının değerlendirilmesinde bağımsız örneklemler için t-testi ve Yönlü ANOVA kullanılmıştır. Değişkenler arası ilişkilerin değerlendirilmesinde ise Pearson Korelasyon Katsayısı ve aracılık analizi için Yapısal Eşitlik Modellemesi uygulanmıştır. Bulgular: Çalışma sonuçları incelendiğinde, nesne ilişkilerinin ‎duygu düzenleme güçlükleri ve ayrılık anksiyetesi üzerinde anlamlı yordayıcılık etkisi olduğu; ek olarak nesne ilişkileri ve yetişkin ayrılık anksiyetesi arasındaki ilişkide duygu düzenleme güçlüğünün kısmi aracılık rolünün olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç: Kişinin erken dönemde içselleştirilen nesne ilişkileri, kuracağı ilişkileri etkilemekte olup yetişkin ayrılık anksiyetesi ile ilişkilidir. Bu bulgu klinik ortamda yetişkin ayrılık anksiyetesi ile patolojik nesne ilişkileri arasındaki ilişkide duygu düzenleme becerileri üzerinden çalışılarak yetişkin ayrılık anksiyetesi gibi sorunlar üzerinde olumlu sonuçlar alınabileceğini göstermektedir. Duygu düzenleme güçlüğünün patolojik nesne ilişkileri ve yetişkin ayrılık anksiyetesi ile ilişkisindeki kısmi aracılık mekanizması incelendiğinde duygu düzenleme becerilerinin adaptif bir dönüştürücü olarak işlev görerek yetişkin ayrılık anksiyetesinin azaltıcı bir işlevinin olacağı düşünülmektedir. Araştırma sonuçlarının klinik bağlamdaki yansımaları yorumlanmıştır.

Aim: The aim of the study was to examine the relationship between object relations and adult separation anxiety and the mediating role of emotion dysregulation in this relationship. Method: The sample of the study consisted of 431 participants between the ages of 18-40. Data were collected from the participants through the Bell Object Relationships and Reality Rating Scale (BORRTI), Adult Separation Anxiety Questionnaire and Difficulty in Emotion Regulation Scale-Short Form (DRE-Short Form). In the analysis of the data, t-test for independent samples and Directional ANOVA were used to evaluate the mean differences between groups. Pearson Correlation Coefficient was used to evaluate the relationships between variables and Structural Equation Modelling was used for mediation analysis. Results: According to the results of the study, it was concluded that object relations had a significant predictive effect on emotion dysregulation difficulties and separation anxiety; in addition, emotion dysregulation difficulties had a partial mediating role in the relationship between object relations and adult separation anxiety. Conclusion: The findings shows that positive results can be obtained on problems such as adult separation anxiety by working on emotion regulation skills in the relationship between adult separation anxiety and pathological object relations in clinical settings. When the partial mediation mechanism in the relationship between emotion dysregulation difficulty and pathological object relations and adult separation anxiety is examined, it is thought that emotion regulation skills will function as an adaptive transformer and reduce adult separation anxiety.