İç İstikrar, Refah ve Güç Hedefleri Ekseninde Çin’in Orta Doğu Politikası

Bu makale Çin’in Orta Doğu’ya yönelik aktif dış politikasının ardındaki etmenleri, Fei-Ling Wang’ın siyasi yapıyı korumayı, refahı sağlamayı ve güç sahibi olmayı teşvik eden özgün yapı yaklaşımını kullanarak ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çin’in Orta Doğu ülkeleriyle olan ilişkilerini şekillendiren üç temel faktörün; Çin Komünist Partisi önderliğindeki mevcut siyasal rejimi korumak, ülkenin ekonomik refahını sağlamak ve Çin’in gücünü artırmak olduğu ileri sürülmektedir. Siyasi yapıyı koruma çerçevesinde, ekonomik büyümeyi sürdürülebilir kılma, iç işlerine müdahale etmeme ilkesine bağlılık ve toprak bütünlüğünü muhafaza hususları, Çin-Orta Doğu ilişkilerinde ön plandadır. Orta Doğu, Çin’in petrol ihtiyacını ve ürettiği mallar için pazar ihtiyacını karşıladığından, söz konusu ilişkiler Çin’in refahı sağlama hedefiyle de doğrudan bağlantılıdır. Son olarak, Çin’in bu bölgeyle olan ilişkileri Pekin’in güç hesapları açısından da önem arz etmektedir.

This article seeks to examine the motives behind China’s active foreign policy toward the Middle East, using Fei-Ling Wang’s incentive structure of preservation (of its own political power), (economic) prosperity and (greater international) power. It argues that the political preservation of the Chinese Communist Party regime, China’s economic prosperity and China’s pursuit of power are three basic motives that shape China’s relations with Middle Eastern countries. On the preservation front, continued economic growth, Beijing’s policy of noninterference, and the importance of territorial integrity influence SinoMiddle Eastern relations. These relations reflect also China’s prosperity interests since the Middle East provides China with the bulk of its oil imports and a market for manufactured products. Finally, China’s relations with this region play an important role in its power calculations.