COVID-19 Pandemi Döneminde Evden Çalışan Kadınların Psikolojik Sağlamlık ve Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı; COVID-19 Pandemi döneminde evden çalışan kadınların psikolojik sağlamlık ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu araştırma kapsamında, kartopu örnekleme tekniği kullanılmıştır. Bursa ilinde ikamet eden, evden çalışan 18-45 yaş arası 465 gönüllü kadın katılımcı örneklemi ile 2021-2022 yılı içerisinde araştırma yapılmıştır. İlişkisel tarama modeli kullanılarak yapılan bu araştırmada, sosyo-demografik bilgiler çerçevesinde evden çalışan kadınların psikolojik sağlamlık ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkisi incelenmiştir. Bu bağlamda, Demografik Bilgi Formu, Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği (KPSÖ) ve Tükenmişlik Ölçeği-Kısa Formu (TÖ-KF) kullanılmıştır. İstatistiksel analiz, SPSS 25.0 programı ile analiz edilmiştir. Psikolojik Sağlamlık Ölçeği ve Tükenmişlik Düzeyi Ölçekleri üzerinde yapılan normallik test sonuçları doğrultusunda p değeri >0,05 olduğu için parametrik testler uygulanmıştır. Normallik testi sonucuna göre iki grup arasındaki karşılaştırmalarda bağımsız örneklem t testi kullanılmıştır. Üç ve üzeri gruplar arasındaki karşılaştırmalarda tek yönlü Anova testi kullanılmıştır. Ölçekler arasındaki ilişki Pearson korelasyon katsayısı ile gösterilmiştir. Psikolojik sağlamlık düzeyinin tükenmişlik düzeyi üzerinde etkisi olup olmadığını belirlemek için basit doğrusal regresyon analizinde Enter metodu kullanılmıştır. Sonuç olarak, psikolojik sağlamlık ile tükenmişlik düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif yönlü bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Psikolojik sağlamlığın teşvik edilmesi, tükenmişliğin üstesinden gelmek için temel bir itici güç görevi görecektir. Bu bağlamda, işverenlerin, çalışanlarının ruh sağlığını koruyacak düzenlemelerde bulunması ve geliştirmesi, psikolojik sağlamlığın korunması ve tükenmişlik sendromuyla baş etme konularında destekleyici bir adımdır.

The purpose of this research; It is to examine the relationship between psychological resilience and burnout levels of women working from home during the COVID-19 Pandemic. The research was conducted in the year of 2021-2022 with a sample of 465 volunteer female participants among the ages of 18-45, residing in Bursa and working from home. In this study, which was carried out using a relational model, the relationship between psychological resilience and burnout levels of women working from home was examined within the framework of socio-demographic information. In this context, Demographic Information Form, Brief Resilience Scale and Burnout Measure-Short Version were used. The method of analysis of research data is statistical analysis, which is a quantitative method. Statistical analysis was analysed with SPSS 25.0 software. According to the normality test results on the Psychological Resilience Scale and Burnout Level Scales, parametric tests were applied since the p-value was>0.05. According to the normality test results, independent sample t test was used for comparisons between two groups. One-way ANOVA test was used for comparisons between three or more groups. The relationship between the scales was shown with Pearson correlation coefficient. Enter method was used in simple linear regression analysis to determine whether the level of psychological resilience has an effect on burnout level. As a result, it was determined that there is a statistically significant negative relationship between psychological resilience and burnout levels. Promoting psychological resilience will serve as a fundamental driving force to overcome burnout. In this context, employers' making and developing regulations to protect the mental health of their employees is a supportive step in protecting psychological resilience and coping with burnout syndrome.