Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigo'da tedavi manevralarının etkinliği üzerine hasta yaşının etkisi

Benign Paroksismal Pozisyonel Vertigo (BPPV) oldukça sık karşılaşılan periferik vestibüler sistem hastalığıdır. Utrikulustaki otolitlerin bilinmeyen bir nedenle semisirküler kanallara kaçmasıyla ortaya çıkan şiddetli vertigo ve bulantı kusma ile karakterize bir hastalıktır. Teşhis için bazı manevralar yapılarak hem hastalığın BPPV olduğu hem de hangi kanalın etkilendiği belirlenir. Tedavisi de yine bazı repozisyon manevraları ile yapılır ve otolitler tekrar utrikulusa gönderilmeye çalışılır. Ancak bu manevraların başarısı her hastada aynı değildir ve kimi hastada çok sayıda manevra yapılması gerekir ve tedavi süresi uzar. Biz çalışmamızda hasta yaşının tedavi manevraları üzerine etkisini araştırdık. Bu amaçla hastaları 60 yaş üstü ve 60 yaş altı olmak üzere 2 ayrı gruba ayırdık. Her iki gruba da hem manevra öncesi hem de manevra sonrası olmak üzere ‘Baş Dönmesi Engellilik Envanteri’ formu doldurtarak birer skor elde ettik. Bu skorlar ilk manevra sonrası doldurtularak, birinci manevranın etkinliğini karşılaştırdık. Manevra öncesi skorlar her iki grupta da birbirine çok yakın olarak elde edildi. İlk manevra sonrasında ise 60 yaş üstü grubun skorları daha kötü olarak bulundu ancak bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunamadı. BPPV’de tedavi manevralarının başarısını etkileyen faktörlerin belirlenebilmesi için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.

Benign Paroxysmal Positional Vertigo (BPPV) is a very common peripheral vestibular system disorder. It is a disease characterized by severe vertigo and nausea and vomiting that occurs when otoliths in the utriculus escape into the semicircular canals for an unknown reason. For diagnosis, some maneuvers are performed to determine both that the disease is BPPV and which canal is affected. The treatment is also done with some repositioning maneuvers and attempts are made to send the otoliths back to the utriculus. However, the success of these maneuvers is not the same in all patients and some patients require multiple maneuvers and the treatment time is prolonged. In our study, we investigated the effect of patient age on the treatment maneuvers. For this purpose, we divided the patients into two groups, one above 60 years of age and one below 60 years of age. We obtained a score by having both groups fill out the Dizziness Handicap Inventory' form both before and after the maneuver. These scores were filled out after the first maneuver and we compared the effectiveness of the first maneuver. The scores before the maneuver were very close to each other in both groups. After the first maneuver, the scores of the group over 60 years of age were found to be worse, but this difference was not statistically significant. Further studies are needed to determine the factors affecting the success of treatment maneuvers in BPPV.