Bilateral işitme cihazı kullanan çocuklar ile bilateral koklear implant kullanan çocukların okul olgunluk düzeylerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu tez, bilateral işitme cihazı ve bilateral koklear implant kullanan çocukların okul olgunluk düzeylerini karşılaştırarak, bu iki farklı işitme rehabilitasyon yönteminin bilişsel, sosyal ve motor gelişim üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Araştırmaya, İstanbul’daki özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerine devam eden toplam 22 çocuk (11 işitme cihazı ve 11 koklear implant kullanıcısı) katılmıştır. Çocukların okul olgunluk düzeyleri, Metropolitan Okul Olgunluğu Testi kullanılarak değerlendirilmiş ve elde edilen veriler parametrik testlerle analiz edilmiştir. Analiz sonuçları, genel toplam puanlar açısından iki grup arasında anlamlı bir fark olmadığını ortaya koymuştur (t(20) = -1.04, p > 0.05). Ancak, alt boyutlardan sayılar ve kopya etme testlerinde koklear implant kullanıcılarının işitme cihazı kullanıcılarına kıyasla daha yüksek puan aldığı tespit edilmiştir. Bu farklılıklar, koklear implantların daha net işitsel girdiler sağlaması nedeniyle bilişsel süreçler ve dil gelişimini daha etkili bir şekilde desteklediğini düşündürmektedir. Bununla birlikte, işitme cihazı kullanan çocuklar da okul olgunluğu düzeylerinde belirgin ilerlemeler göstermiştir, ancak sağladıkları işitsel girdilerin kalitesi koklear implantlara kıyasla sınırlı kalmıştır. Sonuç olarak, bu çalışma, her iki işitme rehabilitasyon yönteminin de okul olgunluğunu destekleyici etkiler sunduğunu, ancak koklear implantların belirli bilişsel alanlarda avantaj sağlayabileceğini göstermektedir. Çalışma bulguları, bireysel ihtiyaçlara uygun cihaz seçiminin ve bu cihazların etkin kullanımının, işitme kaybı yaşayan çocukların bilişsel ve sosyal gelişim süreçlerini desteklemede kritik önem taşıdığını vurgulamaktadır. Gelecekte daha geniş örneklem grupları ve uzun dönemli takip çalışmalarının, bu bulguların genellenebilirliğini artıracağı düşünülmektedir.This thesis aimsto compare the school readiness levels of children using bilateral hearing aids and bilateral cochlear implants, focusing on the effects of these two hearing rehabilitation methods on cognitive, social, and motor development. A total of 22 children (11 hearing aid users and 11 cochlear implant users) from special education and rehabilitation centers in Istanbul participated in the study. The children’s school readiness levels were evaluated using the Metropolitan School Readiness Test, and the obtained data were analyzed using parametric tests. The analysis revealed no statistically significant difference in the overall scores between the two groups (t(20) = -1.04, p > 0.05). However, the numbers and copying subtests showed that cochlear implant users scored higher than hearing aid users. These differences suggest that cochlear implants provide clearer auditory input, which may more effectively support cognitive processes and language development. Nevertheless, children using hearing aids also demonstrated notable progress in school readiness levels, although the quality of auditory input they received appeared to be limited compared to cochlear implants. In conclusion, this study indicates that both hearing rehabilitation methods contribute to enhancing school readiness but highlights specific cognitive advantages associated with cochlear implants. The findings underscore the critical importance of selecting devices tailored to individual needs and ensuring their effective use in supporting the cognitive and social development of children with hearing loss. Future studies with larger sample sizes and long-term follow-up are recommended to increase the generalizability of these findings.