Geç ergenlik döneminde flört şiddeti ile çocukluk çağı ruhsal travmaları ve ruhsal belirtiler arasındaki ilişki

Bu çalışmada geç ergenlerde flört şiddeti ile çocukluk çağı ruhsal travmaları, ruhsal belirtiler ve bu değişkenlerin bazı sosyo-demografik verilerle ilişkisi incelenmiştir. Çalışmaya 2019-2020 yılları arasında İstanbul Gelişim Üniversitesinde öğrenim gören 168 kadın ve 79 erkek toplamda 247 kişi katılmıştır. Katılımcılara “Kısa Semptom Envanteri”, “Flört Şiddetine Karşı Tutum Ölçekleri”, “Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği” ve araştırmacı tarafından oluşturulmuş olan Kişisel Bilgi Formu uygulanmıştır. Veriler SPSS programında analiz edilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre geç ergen bireylerde kadınların erkeklerden daha fazla flört şiddetine maruz kaldığı görülmüştür. Flört şiddetine uğrama ilişki süresine, gelir düzeyine, baba eğitim düzeyine, çocukluk çağı ihmal ve istismar yaşantılarına göre anlamlı düzeyde farklılaştığı, ebeveynlerin ilişki durumunun ise flört şiddetine maruz kalma ile ilgili olmadığı tespit edilmiştir. Katılımcıların psikolojik belirti düzeyi cinsiyete göre farklılaşmamaktadır ancak flört şiddetine maruz kalan katılımcılarda depresyon, anksiyete gibi belirtilerin daha yüksek olduğu saptanmıştır. Flört şiddetine karşı tutumların cinsiyete ve flört şiddetine uğramaya göre farklılaştığı görülmüştür. Psikolojik belirtilerin cinsiyete göre farklılaşmadığı, çocukluk çağı ruhsal travmalarının ise cinsiyete göre farklılaştığı, erkeklerin kadınlara nazaran daha yüksek düzeyde travma belirtileri gösterdiği tespit edilmiştir. Çocukluk döneminde şiddete uğramış olmakla ile ergenlikte görülen şiddet eğiliminin ilişkili olduğu ve bu kişilerin partnerlerine şiddet gösterme risklerinin arttığı belirlenmiştir. Sonuç olarak çocukluk çağında yaşanan travmalar ile kişilerin flört şiddetine karşı tutumları flört şiddetini yordayan iki önemli değişkendir. Ebeveyn eğitim durumu ve ebeveynlik tutumları, gelir düzeyi, kişilerin psikolojik iyilik durumları, flört şiddetinin görülmesinde temel risk faktörlerindendir.

The purpose of this study was to investigate the relationship between dating violence, childhood trauma, psychologic symptoms and sociodemographic variables among late adolescent. 168 women and 79 men who studied at Istanbul Gelişim University in 2019- 2020 were included in the study. “Childhood Trauma Questionnaire” , “The Attitudes towards Dating Violence Scales”, The Brief Symptom Inventory and personal sociodemographic data form were applied to participants. The data was uploaded to SPSS was analyzed. According to the research results, it was observed that women were exposed to dating violence more in late adolescents than men. It was found that there was a substantial difference according to the duration of the relationship with exposure to dating violence, income level, father's education level, childhood neglect and abuse. On the other hand, it has been observed that the relationship of the parents is not related to exposure to dating violence. The psychological symptom level of the participants did not differ according to gender, but it was found that symptoms such as depression and anxiety were higher in participants who were exposed to dating violence. It was seen that attitudes towards dating violence differ according to gender and exposure to dating violence. It was found that psychological symptoms do not differ according to gender, childhood psychological traumas differ by gender, and men show higher levels of trauma symptoms than women. It has been determined that being subjected to violence during childhood is associated with the tendency to violence observed in adolescence and that the risk of these people to show violence to their partners increases. As a result, traumas experienced in childhood and attitudes of individuals towards dating violence are two important variables that predict the violence of dating. Parental education status and parenting attitudes, income level, psychological wellbeing of individuals are among the main risk factors in observing dating violence.