Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğrenenlerin Kültürel Etkileşimi Üzerine Bir Araştırma

Abstract

Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi yapılan sınıflarda genel olarak farklı ve aynı milletten öğrencilerin olduğu bilinmektedir. Literatürde dil öğretiminde homojen olmayan sınıflarda çeşitli sorunların ortaya çıktığı görülmektedir. Bu çalışma, yabancı dil olarak Türkçe öğrenen heterojen bir sınıfta aynı ve farklı milletten öğrencilerin sınıf içi iletişimlerini, kültürel etkileşimlerini ve birlikte Türkçe öğrenme durumlarını incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden fenomenoloji (olgubilim) desenine göre desenlenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, Türkiye’de bir vakıf üniversitesinde yabancı dil olarak Türkçe öğrenen 6 İranlı, 2 Mısırlı, 2 Yemenli ve birer Amerikalı, Güney Koreli, Suriyeli, Pakistanlı, Sudanlı olmak üzere 15 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri yüz yüze gerçekleştirilen görüşmelerden elde edilmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Veriler içerik analizi ve betimsel analiz ile çözümlenmiştir. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; aynı milletten öğrencilerin sınıf içindeki ilişkilerinin genellikle olumlu ve yakın olduğu, bir arada Türkçeyi öğrenirken olumlu açıdan birbirlerine yardım ettikleri, olumsuz açıdan daha çok ana dillerine başvurarak iletişim kurdukları belirlenmiştir. Farklı milletten öğrencilerin birbirleriyle ağırlıklı olarak mesafeli olduğu, bir arada Türkçeyi öğrenirken olumlu açıdan hedef dili kullanmaya mecbur kaldıkları, olumsuz açıdan iletişim kurarken ortak dil sorunu yaşadıkları ve farklılıklarından dolayı zaman zaman uyum sorunu yaşadıkları belirlenmiştir. Katılımcıların hem farklı kültürden insanlarla tanışma isteğinden hem de hedef dili daha çok kullanmak için daha çok heterojen bir sınıfta olmak istedikleri saptanmıştır.

It is known that there are students from different and the same nationalities in the classes where Turkish as a foreign language is taught. In the literature, it is seen that various problems arise in nonhomogeneous classes in language teaching. This study aims to examine the classroom communication, cultural interactions and learning Turkish together of students from the same and different nationalities in a heterogeneous classroom learning Turkish as a foreign language. The research was designed according to the phenomenology pattern, one of the qualitative research methods. The study group of the research consists of 15 participants, including 6 Iranians, 2 Egyptians, 2 Yemenis, and one American, South Korean, Syrian, Pakistani, and Sudanese, who are learning Turkish as a foreign language at a foundation university in Turkey. The data of the research was obtained from face-to-face interviews. A semi-structured interview form developed by the researcher was used as a data collection tool. The data were analysed by content analysis and descriptive analysis. According to the findings of the research, it has been determined that the relationships between students of the same nationality in the classroom are generally positive and close; they help each other positively while learning Turkish together, and negatively, they communicate mostly by resorting to their native language. It has been determined that students from different nationalities are mostly distant from each other. They also must use the target language positively while learning Turkish together, have a common language problem when communicating negatively, and sometimes have adaptation problems due to their differences. It was determined that the participants wanted to be in a more heterogeneous class, both because of their desire to meet people from different cultures and to use the target language more.