Demokrasi, Popülizm ve Yok Olan Doğa

Abstract

Bu çalışma, dünyada ve özelde Türkiye’de gerçekleşen doğa tahribatlarının ekonomik kriz ve kültürel egemenlik arzusu ile ilişkisini, siyasal iktidarın popülizmi bir araç olarak kullanarak nasıl meşrulaştırdığını göstermeyi amaçlar. Son yıllarda dünyada popülist siyasetin yükselişi, popülizm ile demokrasi arasında kurulan ilişkiyi yeniden tartışmaya açar. Neoliberal politikaların uygulanmaya başlamasından sonra sıklaşan ekonomik krizler ve modern demokrasi anlayışında vuku bulan temsil sorunu, popülist liderlerin desteklenmesi için bir ortam hazırlar. Dünyanın birçok ülkesinde yükselen popülist otoriter siyasal dilin halk tabanında karşılık bulması, içinde bulunduğumuz kültürel ve toplumsal durumun açıklanmasını zorunlu kılar. Çalışmanın birinci bölümünde, popülizm ve demokrasi arasındaki ilişkiyi Türkiye üzerinden örnekleyip demokrasideki eksen kaymasının nedenlerini inceliyorum. İkinci bölümde, doğanın bir yatırım aracı olarak sermaye tarafından tahrip edilmesini ve bu tahribatın popülist söylemlerle meşrulaştırılmasını tartışıyorum.

In this article, it is aimed to show how to legitimize the relationship between the economic crisis and the desire for cultural sovereignty of the nature of the damage in the world, particularly in Turkey, by using populism as an instrument of political power. In recent years, the rise of populist politics in the world brings the relationship between populism and democracy up for discussion. The increasing economic crises after the neoliberal policies and the problem of representation in modern democracy provides an environment for the support of populist leaders. The populist authoritarian political language, which is rising in many countries of the world, supporting by the public requires the explanation of the cultural and social situation. In the first part of the study, I examine the causes of the axial dislocation in democracy by sampling via Turkey to the relationship between populism and democracy. In the second part, I argue that nature is destroyed by capital as an investment instrument and this is legitimated by populist rhetoric.