Bağlanma stillerinin yetişkin dönem kendilik algısı ve öz şefkat düzeyleri açısından incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu araştırmada, çocuk sahibi bireylerin bağlanma stillerinin yetişkin dönem kendilik algısı ve öz şefkat düzeyleri açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca çalışmanın demografik değişkenleri ile bağlanma stillerinin yetişkin dönem kendilik algısı ve öz şefkat düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesi yapılmıştır. Yöntem: Bu araştırmada değişkenler arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilen 18-65 yaş aralığında ve bakım verilen en az bir çocuğa sahip olan, 181 kadın 70 erkek olmak üzere 251 yetişkin birey oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri İzmir ilinde yaşayan katılımcılardan yüz yüze, diğer illerde yaşayan katılımcılardan internet aracılığıyla toplanmıştır. Veri toplama aşamasında araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri- İlişki Yapıları Global Formu, Sosyal Karşılaştırma Ölçeği ve Öz Duyarlık Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler IBM SPSS 29 paket programıyla analiz edilmiştir. Bulgular: Araştırmada elde edilen bulgulara göre; katılımcıların genel güvensiz bağlanma stilleri ile olumlu kendilik algıları arasında istatistiksel olarak negatif yönde düşük düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Genel güvensiz bağlanma stilleri olumlu kendilik algıları arasında istatistiksel olarak negatif yönde düşük düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Genel güvensiz bağlanma stilleri ile genel öz şefkat düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Olumlu kendilik algısı ile genel öz şefkat ve arasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Sonuç: Çocuk sahibi bireylerin güvensiz bağlanma stilleri olumsuz kendilik algısı arasında negatif ilişki bulunmuştur. Çalışma sonuçlarında güvensiz bağlanma öz şefkat alt boyutlarından ortak paydaşımı azalırken, izolasyonu artmaktadır. Kaçınmacı bağlanma stili bireyin olumlu kendilik algısının ve öz şefkat alt boyutlarından ortak paydaşımın gelişimini azaltmaktadır. Kaygılı bağlanma puan ortalamaları arttıkça olumlu kendilik algısı ve öz şefkat düzeyi düşmektedir. Olumlu kendilik algısı ile genel öz şefkat ve arasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur.

Objective: In his study, the aim was to examine the relationship between attachment styles, adult self-perception and self-compassion levels in individuals who have children. For this purpose, the relationship between the demographic variables of the study and the research variables was studied. Method: In this study, the relational screening model was used to examine the relationship between the variables. The sample for the study consists of 251 adults, 181 women and 70 men, who are aged 18-65 years and have at least one child who they cared for, selected through a purposive sampling method. The research data were collected face-to-face from the participants living in Izmir and online from the participants living in other provinces. Informed Voluntary Consent Form and Personal Information Form were prepared by the researcher, Experiences in Close Relationships-Relationship Structures Global Form, Social Comparison Scale and Self-Compassion Scale were used during the data collection phase. Obtained data were analyzed with IBM SPSS 29 package program. Results: According to the findings obtained in the research; A statistically negative and low-level significant relationship was found between the participants' general insecure attachment styles and their positive self-perceptions. A statistically negative and low-level significant relationship was found between general insecure attachment styles and positive self-perceptions. There was no statistically significant relationship between general insecure attachment styles and general self-compassion levels. A statistically significant positive correlation was found between positive self-perception and general self-compassion. Conclusion: Insecure attachment styles of individuals with children prepare the environment for the development of negative self-perception. While insecure attachment reduces my common stakeholder, which is one of the sub-dimensions of self-compassion, it increases isolation. Avoidant attachment style reduces the individual's positive self-perception and the development of my common stakeholder, one of the sub-dimensions of self-compassion. As the anxious attachment score averages increase, positive self-perception and self-compassion levels decrease.