Yoğun Bakımdaki Sağlık Çalışanlarının Hasta Yakınlarıyla Olan İletişiminin Araştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışma ülkemiz sağlık çalışanlarının yoğun bakımdaki hasta ailesiyle iletişimini anlamak, hasta yakınlarının bu konu hakkında duygu ve düşüncelerini öğrenmek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme yöntemi ve gözlem kullanılmıştır. Verilerin analizi NVIVO7 (bilgisayar destekli nitel veri analizi) paket programıyla yapılmıştır. Bulgular: Hasta yakınlarının genel olarak çaresizlik hissettiği anlaşılmaktadır. Yakınlarının yanında olamama, hastayı kaybetme düşüncesi ve bekleme süreci de yaşadıkları olumsuzlukları arttırabilmektedir. Olumsuzlukları azaltmak için iletişim kurulduğunda ise hasta yakınlarının anlayabileceği bir dil kullanılmadığı ve bilgilendirme için gerekli zamanın ayrılmadığı anlaşılmaktadır. Sonuç: Sağlıklı sürdürülebilir iletişim için kurumlara ve sağlık çalışanlarına önemli görevler düştüğü düşünülmektedir.

Aim: This study has been conducted to understand the communication among healthcare professionals (HCPs) in the intensive care unit (ICU) setting and ICU patients’ families and also to learn thoughts and feelings of caregivers on these interactions. Methods: Semi structured in debt interview and observation methods were used to gather data. Findings were analyzed by NVIVO7 computer supported qualitative research analysis program. Findings: It has been understood that caregivers feel desperation in general. Factors such as not being able to with their loved ones, the idea of losing them and waiting period might increase their misery. It has been understood that, when they are communicated to decrease the negativity they go through, a proper language that caregivers can understand is not used and not enough time spent to inform them. Conclusion: Healthcare institutions and HCPs should play an important role on a sustainable, healthy communication with caregivers.