Tabanlık Kullanımının Plantar Temas Alanları ve Basınç Dağılımına Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ayakta aşırı pronasyonun konservatif tedavisinde kullanılan tabanlık uygulamasının plantar temas alanlarına ve basınç dağılımlarına etkilerinin incelenmesiydi. Yöntemler: Çalışmaya yaş ortalaması 25.88±5.92 yıl olan, ayakta pronasyon artışı tanısı konulan, 21 kadın 6 erkek, 27 birey dahil edildi. Bireylerin demografik bilgileri kaydedilerek, Kısa Form McGill Ağrı Anketi, Navikülar Düşme Testi, Ayak Postür İndeksi, Ayak Fonksiyon İndeksi uygulandı. Ayağın plantar temas alanları ve basınç dağılımlarını saptamak için, bireyler, önce çıplak ayakla ardından ayak deformitelerine spesifik olarak üretilmiş tabanlık ile yürüyüşleri sırasında dinamik pedobarografik analiz (Rs Scan-Footscan ®) ile değerlendirildi. Sonuçlar: Pedobarografiyle yapılan dinamik ölçümlerde toplam temas alanları ile sağ ve sol orta ayağın temas yüzeyi yüzdelerinin tabanlıkla anlamlı olarak arttığı (p<0.001), ön ve arka ayağın temas yüzeyi yüzdelerinin tabanlıkla anlamlı olarak azaldığı (p<0.001), maksimum taban basınçlarının sol ayakta 2., 3. ve 4. metatars, sağ ayakta 2. ve 3. metatars bölgesinde, her iki ayakta topuk mediali ve topuk laterali bölgelerinde çıplak ayağa göre tabanlıkla azaldığı (p=0.007, p=0.001, p=0.003, p<0.001, p=0.011, p=0.001, p=0.004, p=0.002, p=0.006) bulundu. Parmaklar, 1. metatars, 5. metatars ve orta ayakta maksimum ayak taban basınçları açısından çıplak ayak ve tabanlıklı durum arasında anlamlı fark olmadığı bulundu (p>0.05). Tartışma: Subtalar eklemin proksimalinde ve distalinde patolojik değişikliklere sebep olan pronasyon artışı, ayağın yük dağılımını bozarak taban basınçlarını etkiler. Bu deformiteyi düzeltmek için kullanılan en yaygın yöntemlerden biri tabanlık uygulamasıdır. Çalışmamızın sonuçları, arka ayağın aşırı pronasyonunu önlemek için kişiye özel üretilen tabanlık uygulamasının, ayak taban basınç dağılımlarını düzeltmek ve temas yüzeyini arttırarak belli bölgelerde aşırı yüklenmeyi önlemekte etkili olduğunu vurgulamıştır.

Purpose: The purpose of this study is to investigate the effects of inserts that are used for conservative treatment of excessive foot pronation, on plantar contact areas and pressure distribution. Methods: 27 subjects consisting of 6 men and 21 women, mean age 25.88±5.92, and having excessive foot pronation were included in this study. Demographic data were recorded. Short Form McGill Questionnaire, Navicular Drop Test, Foot Posture Index and Foot Function Index were performed for each subject. Subjects were evaluated with dynamic pedobarography (Rs Scan-Footscan ®), first barefoot, than with spesific inserts, to assess plantar contact area and pressure distribution. Results: Findings from dynamic pedobarography indicated that there were significant increase at total contact area, contact area percents of midfoot, significant decrease at contact area percents of fore and rearfoot, at maximum plantar pressures on 2., 3., 4. metatars areas of left foot and on 2. and 3. metatars areas of right foot, on medial and lateral heel with insert according to barefoot (p=0.007, p=0.001, p=0.003, p<0.001, p=0.011, p=0.001, p=0.004, p=0.002, p=0.006). There were no significant difference at maximum pressures on toes, 1. and 5. metatars areas and midfoot, between barefoot and with insert conditions (p>0,05). Discussion: Excessive foot pronation, causes pathologic changes on proximal and distal subtalar joint, effects plantar pressures destroying load distribution. Using insert is the most common method to correct this deformity. The results of our study emphasizes, spesific inserts are effective to distribute plantar pressures and prevent excessive loading of specific areas increasing contact area.