Unilateral vestibüler hipofonksiyonu olan bireylerde vestibüler rehabilitasyonun statik posturografi sonuçlarına etkisi

Abstract

Çalışmanın amacı unilateral vestibüler hipofonksiyonu olan bireylerde vestibüler rehabilitasyonun statik posturografi sonuçlarına etkisini değerlendirmektir. Çalışmaya Videonistagmografi(VNG) ile unilateral vestibüler hipofonksiyonu olduğu tanılanmış 30 kişi gönüllü olarak dahil edildi. Vestibüler rehabilitasyon tedavisi öncesi ilk değerlendirmelerinde Statik Posturografi testine ek olarak kafa itme testi, unterberger testi, kova testi, gözler açık/ kapalı tandem duruş testi, gözler açık/ kapalı semitandem duruş testi, romberg testi, sert zemin üzerinde gözler açık/ kapalı tek ayak üstünde durma ve yumuşak zemin üzerinde gözler açık/ kapalı tek ayak üstünde durma, dinamik görme keskinliği, baş dönmesinin ve yorgunluğun şiddetini değerlendirmek için Görsel Analog Skalası(VAS) ve Baş Dönmesi Engellilik Envanteri (DHI) uygulandı. Hastalar 8 haftalık vestibüler rehabilitasyon aldıktan sonra tekrar değerlendirildi ve sonuçlar karşılaştırıldı. Vestibüler rehabilitasyon programı iki haftada bir değiştirilerek uygulandı. Sekiz haftalık süreçte hastalar günde 3 kez her egzersiz 10 tekrar olacak şekilde egzersiz programını yaptı. Tedavi sonrasında yapılan değerlendirme sonuçlarına göre Statik Posturografi' de özellikle modifiye-CTSIB testinde istatiksel olarak anlamlı düzelme vardı. Dinamik görme keskinliği, kafa itme testi, kova testi, sert ve yumuşak zemin üzerinde gözler açık/ kapalı tek ayak üzerinde durma, gözler kapalı tandem duruş testi, unterberger testinde istatiksel olarak anlamlı iyileşme vardı. VAS ve DHI sonuçlarında istatiksel olarak anlamlı skorlar elde edildi. Çalışmanın sonucunda unilateral vestibüler hipofonksiyonu olan hastalarda vestibüler rehabilitasyonun faydası olduğunu ve etkinliğinin Statik Posturografi' yle takip edilebileceği görüşüne varıldı.

The aim of the study was to evaluate the effect of vestibular rehabilitation on static posturography results in individuals with unilateral vestibular hypofunction. Thirty subjects with unilateral vestibular hypofunction diagnosed by videonystagmography (VNG) were included in the study as volunteers. In addition to the Static Posturography test, head thrust test, unterberger test, bucket test, eyes open/closed tandem stance test, eyes open/closed semitandem stance test, romberg test, standing on one leg on foam ground with eyes open/closed and standing on one leg on firm ground with eyes open/closed, dynamic visual acuity, Visual Analogue Scale (VAS) to assess the severity of dizziness and fatigue, and Dizziness Handicap Inventory (DHI) were applied in their initial evaluation before vestibular rehabilitation treatment. Patients were re-evaluated after 8 weeks of vestibular rehabilitation and the results were compared. The vestibular rehabilitation programme was changed every two weeks. During the eight-week period, the patients performed the exercise programme 3 times a day with 10 repetitions of each exercise. According to the evaluation results after the treatment, there was a statistically significant improvement in static posturography, especially in modified-CTSIB test. There was statistically significant improvement in dynamic visual acuity, head thrust test, bucket test, standing on one leg on firm and foam ground with eyes open/closed, tandem stance test with eyes closed, unterberger test. Statistically significant scores were obtained in VAS and DHI results. As a result of the study, it was concluded that vestibular rehabilitation is beneficial in patients with unilateral vestibular hypofunction and its effectiveness can be monitored by Static Posturography.