Öğrencilerin mental iyi oluş düzeyleri ile yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı spor bilimleri öğrencilerinin mental iyi oluş düzeyleri ile yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Çalışmanın diğer amacı ise mental iyi oluş ve yalnızlık düzeylerinin demografik özellikler baz alınarak değerlendirme yoluna gidilmesidir. Bu doğrultuda araştırmada ilişkisel tarama modeli ve nedensel karşılaştırma modelinden yararlanılmıştır. Çalışmanın genel evreni İstanbul ilinde spor bilimleri fakültelerinde ve beden eğitimi ve spor yüksekokullarında okumakta olan öğrencilerden, örneklemi ise bu üniversitelerde öğrenim görmekte olan (n=645) gönüllü öğrenciden oluşmaktadır. Çalışmaya dahil edilen öğrencilere araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formunun yanı sıra mental iyi oluş ölçeği ve yalnızlık ölçeği uygulanmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen datalar IBMM SPSS 25 paket programına aktarılmış ve analizler bu program kullanılmak sureti ile yapılmıştır. İstatistiksel analiz olarak bağımsız örneklem T, Oneway ANOVA ve Pearson Korelasyon analizleri gerçekleştirilmiştir. Gruplar arasında açığa çıkan farklılığın belirlenmesi için Post-hoc analizi olarak LSD testi yapılmıştır. Sonuç olarak spor bilimleri öğrencilerinin mental açıdan iyi oldukları, yalnızlık düzeylerinin ise orta düzeyde olduğu tespit edilmiştir. Cinsiyetin mental iyi oluş ve yalnızlık düzeyinde belirleyici bir rol üstlendiği belirlenmiştir. Bireysel veya takım sporcularının mental iyi oluş ve yalnızlık düzeyinde farklılaşma olmadığı belirlenmiştir. Öğrencilerin üniversitelerine göre mental iyi oluş düzeyinde farklılık olduğu, yalnızlık düzeyinde ise farklılık olmadığı belirlenmiştir. Bölüm değişkeninin mental iyi oluş düzeyinde belirleyici bir faktör olduğu, yalnızlık düzeyinde bölüm değişkenine göre farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Mental iyi oluş düzeyi arttıkça yalnızlığın zayıf düzeyde azaldığı, yalnız düzeyinin azalmasının olumlu değerlendirildiği belirlenmiştir.

The main purpose of the study is to examine the relationship between the mental well-being levels of sports science students and their loneliness levels. Another aim of the study is to evaluate mental well-being and loneliness levels according to demographic characteristics. In this direction, relational screening model and causal comparison model were used in the research. The population of the research consists of students studying at the Faculty of Sports Sciences and the School of Physical Education and Sports in Istanbul. The sample consisted of volunteer students selected by simple random method (n=645). Personal information form, mental well-being scale, and loneliness scale were applied to the students participating in the research, which reflects some of their personal characteristics. The obtained data were transferred to the IBMM SPSS 25 package program and the analyzes were made through this program. Independent sample T, Oneway ANOVA and Pearson Correlation analyzes were used for statistical analysis. LSD test was used as Post-hoc analysis to determine the difference between groups. As a result, it was determined that the students of sports sciences were mentally good and their loneliness levels were moderate. It has been determined that gender plays a decisive role in the level of mental well-being and loneliness. It was determined that there was no difference in the mental well-being and loneliness levels of individual or team athletes. It was determined that there was a difference in the level of mental well-being of the students according to their university, but there was no difference in the level of loneliness. It has been determined that the department variable is a determining factor in the level of mental well-being, and there is no difference in the level of loneliness compared to the department variable. It was determined that as the level of mental well-being increased, loneliness decreased at a weak level, and a decrease in the level of loneliness was evaluated positively.