Pandemi döneminde eşleri tarafından ev içi şiddete maruz kalan kadınlarda gelişen travma sonrası stres bozukluğu ile sosyal destek arasındaki ilişkinin incelenmesi: Bir olgu - Kontrol çalışması

Abstract

Kadına yönelik şiddet dünyada görülen evrensel bir sorundur. Pandemi doğrudan ve dolaylı olarak kadına yönelik ev içi şiddeti arttırmaktadır. Bu araştırmada ev içi şiddete uğrayan kadınlarda Travma Sonrası Stres Bozukluğu ve bunun sosyal destek düzeyleri ile ilişkisi incelenmiştir. Çevrimiçi olarak yürütülen araştırmaya ev içi şiddete maruz kalmış 124 kadın ve şiddete maruz kalmamış114 kadın, toplam 234 kadın katılmıştır. Veri toplama araçları olarak, sosyodemografik bilgi formu, DSM-5 Birinci Düzey Kesitsel Belirti Ölçeği, DSM-5 Travma Sonrası Stres Bozukluğu Kontrol Listesi (PCL-5) ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, olgu grubundaki katılımcıların %51,6’sının, kontrol grubundaki katılımcıların ise %36’sının Travma Sonrası Stres Bozukluğu tanı kriterlerini karşılamakta olduğu ortaya çıkmıştır. Sosyal destek düzeyleri açısından ise olgu grubunun kontrol grubuna göre dezavantajlı olduğu anlaşılmıştır. Sonuç olarak, pandemi döneminde olgu grubunun kontrol grubuna göre daha sık travmatik stres belirtileri yaşadığı ve sosyal destekten yoksun olduğu bulgular neticesinde anlaşılmıştır.

Violence against women is a universal problem in the world. The pandemic, directly and indirectly, increases domestic violence against women. In this study, Post Traumatic Stress Disorder and its relationship with social support levels were investigated in women who experienced domestic violence. A total of 238 women, 124 women who have been exposed to domestic violence and 114 women who have not been exposed to violence, participated in the online research. Sosyodemographic information form, DSM-5 First Level Cross-sectional Symptom Scale, DSM-5 Post Traumatic Stress Disorder Checklist (PCL-5), and Multidimensional Perceived Social Support Scale were used as data collection tools. According to the findings, 51,6% of participants in the case group and 36,0 % of the participants in the control group met the diagnostic criteria for Post Traumatic Stress Disorder. In terms of social support levels, the case group was at a disadvantage compared to the control group. As a result, the case group experienced traumatic stress symptoms more frequently and lacked social support during the pandemic period compared to the control group.