Down sendromlu ergen çocuk sahibi olan ailelerin cinsiyete bağlı olarak anksiyete, depresyon, baş etme yöntemleri ve yaşam kalitesi bakımından incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı down sendromlu ergen çocuk sahibi olan ailelerin çocukların cinsiyete bağlı olarak anksiyete, depresyon, baş etme yöntemleri ve yaşam kalitesi bakımından incelenmesidir. Araştırma kapsamında down sendromlu ergen çocuk sahibi olan ailelerin, anksiyete, depresyon, baş etme yöntemleri ve yaşam kalitesi düzeylerinin cinsiyet, yaş, çocuk sayısı ve eğitim düzeyi değişkenleri açısından anlamlı derecede farklılaşıp farklılaşmadığı da incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini, Türkiye Down Sendromu Derneğine kayıtlı olan 184 ebeveyn oluşturmaktadır. Bu ebeveynlerin 92 tanesinin Down Sendromlu kız çocuğu (%50) bulunurken 92 tanesinin ise Down Sendromlu erkek çocuğu (%50) bulunmaktadır. Araştırma genel tarama modellerinden, ilişkisel tarama modeli ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veriler beş bölümden oluşan veri formu ile toplanmıştır. Birinci bölümde "Kişisel Bilgi Formu", ikinci bölümde "Beck Anksiyete Ölçeği", üçüncü bölümde "Beck Depresyon Ölçeği", dördüncü bölümde "Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği", beşinci bölümde ise "Yaşam Doyumu Ölçeği" uygulanmıştır. Araştırma sonucunda kız ve erkek down sendromlu çocuğa sahip olan ebeveynlerin anskiyete ve yaşam kalitesi değişkenleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmazken; kız çocuğa sahip olan ebeveynlerin istatistiksel olarak anlamlı oranda daha yüksek depresyon bildirdikleri görülmüştür. Bununla birlikte erkek çocuğa sahip olan ebeveynlerin, kendine güvenli yaklaşım ve iyimser yaklaşımı daha fazla kullandıkları görülmüştür.

The aim of this study is to compare the children of families with adolescent children with Down syndrome in terms of anxiety, depression, coping methods and quality of life depending on gender. Within the scope of the study, it was also examined whether families with adolescent children with Down syndrome differ significantly in terms of gender, age, number of children and education level in terms of anxiety, depression, coping methods and quality of life levels. The sample of the study consists of 184 parents who are registered with the Turkish Down Syndrome Association. While 92 of these parents have girls with Down Syndrome (50%), 92 of them have a boy with Down Syndrome (50%). The research was carried out with relational scanning model, one of the general scanning models. The data in the study were collected with a data form consisting of five parts. In the first part, "Personal Information Form", in the second part "Beck Anxiety Scale", in the third part "Beck Depression Inventory", in the fourth part "Coping with Stress Scale" and in the fifth part "Life Satisfaction Scale" were used. As a result of the study, there was no significant difference between anxiety and quality of life variables of parents who have a boy with a girl and a child with Down syndrome; It has been observed that parents who have a daughter report higher levels of depression. On the other hand, it was observed that parents who have male children use self-confident and optimistic approaches more.