Geç ergenlerde ebeveyn tutumları, bilişsel duygu düzenleme tarzları, ve ilişki doyumları arasındaki ilişkilerin incelenmesi

Abstract

Teoretik arka planı hedef alan etiyolojik çalışmalarda, romantik ilişkiyi etkileyen etmenler araştırılmıştır ve bireyin yaşanılan çocukluk deneyimine bağlı ebeveynlerinden algıladıkları tutumlar ile öz-bilişsel duygu düzenleme tarzlarının, romantik ilişki doyumu üzerindeki etkililiği vurgulanmıştır. Bu çalışma için Aralık 2020 - Mart 2021 tarihleri arasında özel bir üniversitede eğitim gören 168 katılımcı incelenmiştir. Ebeveyn Tutumu Ölçeği, Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği ve Romantik İlişki Doyumu Ölçeklerinden alınan sonuçlar değerlendirilmiş ve aralarındaki bağıntılar analiz edilmiştir. İstatistiksel analizler sonucu, (1) bilişsel duygu düzenleme tarzları ile ilişki durumu arasındaki bağıntıya bakıldığında, romantik ilişkisi olanların, pozitif gözden geçirme tarzına daha çok puan verdikleri tespit edildi, (2) pozitif olana tekrar odaklanma ve pozitif tekrar gözden geçirme tarzının, romantik ilişki doyumunu arttırdığı; (3) ancak kendini suçlama tarzının ve duygusal bakımdan yoksun bırakıcı babalık tutumunun, romantik ilişki doyumunu anlamlı olarak düşürdüğü tespit edilmiştir. Bu çalışmada geç ergenlerin romantik ilişkilerinden algıladıkları doyum, ebeveyn tutumları ve bilişsel duygu düzenleme tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesiyle bireylerin yaşam kalitesinin arttırılması adına farkındalık sağlanması, amaçlanmıştır; literatür ile benzer sonuçlar gösterdiği bulunmuştur.

Light of the theoretical background and etiological studies, this study conducted to examine the efficacy of factors that effects on the romantic relationship experiences. The empirical literature supports that the two factors which are parenthood attitudes in childhood and cognitive behavioral regulation strategies have significantly efficacy on romantic relationship satisfaction. For this thesis, 168 participants who are students at the college (universities) evaluated between December 2020 - March 2021. Investigation included Parenthood Attitudes Scale, Cognitive Emotional Regulation Strategies Scale and Romantic Relationship Satisfaction Scale. Statistical analysis have significantly supported that (1) just one of the cognitive emotional strategies which is positive re-appraisal and romantic relationship status have positive correlation means that participants who have romantic relationship at least 3 month, has less positive re-appraisal score, (2) participants who have more positive refocusing strategies, also have more romantic relationship satisfaction, (3) participants who have more self-blame score is negative correlated with romantic relationship satisfaction and finally participants who have fathers which have inappropriate emotional attitudes, correlated negatively with romantic relationship satisfaction also. The result of this study supported previously findings in literature; therefore have major goal that impact on lifestyle satisfaction also.