Yetişkin bireylerin çocukluk çağı travmaları, nesne ilişkileri ve yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Araştırmamızın amacı, yetişkin bireylerin çocukluk çağı travmaları, nesne ilişkileri ve yaşam doyumu arasındaki ilişkiyi incelemektir. Araştırmanın evrenini İstanbul; örneklemini İstanbul'da yaşayan yetişkinler oluşturmaktadır. Araştırmaya 250 kadın (%60,7) ve 162 erkek (%39,3) olmak üzere 412 kişi katılmıştır. Katılımcıların yaşları, 20 ve üzerini (32.47± 10.07) oluşturmaktadır. Araştırmamızda veri toplama aracı olarak Sosyodemografik Bilgi Formu'nun yanında, çocukluk çağı ruhsal travmalarını belirlemek için geliştirilen Çocukluk Çağı Ruhsal Travmalar; Nesne ilişkilerinin kalitesini ve gerçeği değerlendirme yetisini nesnel bir biçimde ölçmeyi amaçlayan Bell Nesne İlişkileri ve Gerçeği Değerlendirme ve yaşamdan alınan doyumu ölçmek için de Yaşam Doyumu ölçeği uygulanmıştır. Araştırmaya katılan kişilere verilen ölçekler, çevrimiçi formatta verilmiş olup kartopu örneklem yöntemi ile doldurulmuştur. ÇÇTÖ beş alt boyut (duygusal istismar, fiziksel istismar, cinsel istismar, fiziksel ihmal, duygusal ihmal), BORRTI yedi alt boyut (yabancılaşma, güvensiz bağlanma, egosentrizm, sosyal yetersizlik, gerçekliğin bozulması, algıların belirsizliği, halisünasyon ve delüzyon), YDÖ ve toplam puanlar üzerinden analize dahil edilmiştir. Araştırmanın modeli ilişkisel tarama modelidir. Verilerin analizinde SPSS 25 paket programı uygulanmış olup, betimsel istatistik testlerin yanında çocukluk çağı ruhsal travmaları, nesne ilişkileri ile gerçeği değerlendirme ve yaşam doyumu ölçeklerini sosyo-demografik veriler açısından karşılaştırmak için Non-Parametrik Mann Whitney-u ve Non-parametrik Kruskal Wallis-H analizleri; Çocukluk çağı travmaları, nesne ilişkileri ile gerçeği değerlendirme ve yaşam doyumu arasındaki ilişkiyi belirlemek için Spearman Korelasyon analizi; Çocukluk çağı travmaları, nesne ilişkileri ile gerçeği değerlendirmenin yaşam doyumuna olan etkisini ölçmek için ise çoklu doğrusal regresyon analizleri uygulanmıştır. Analizlerde anlamlılık düzeyi .05 olarak alınmıştır. Bulgular tablo halinde özetlenmiştir. Araştırmada ana ve alt hipotezler oluşturulmuştur. İlk olarak nesne ilişkileri ve gerçeği değerlendirme yetisi ile yaşam doyumu arasındaki ilişkiyi öğrenmek için yapılan analize göre tüm nesne ilişkileri ve gerçeği değerlendirme boyutları (yabancılaşma, güvensiz bağlanma, egosentrizm, sosyal yetersizlik, gerçekliğin bozulması, algıların belirsizliği, halisünasyon ve delüzyon) ile yaşam doyumu ilişkilidir. Çocukluk çağı travmaları ile yaşam doyumu arasındaki ilişkiyi öğrenmek için yapılan analize göre çocukluk çağı travmaları alt boyutları ile (fiziksel, duygusal, cinsel istismar ve fiziksel, duygusal ihmal) yaşam doyumu ilişkilidir. Nesne ilişkileri ve gerçeği değerlendirme yetisi ile çocukluk çağı travmaları arasındaki ilişkiyi öğrenmek için yapılan analize göre tüm nesne ilişkileri ve gerçeği değerlendirme boyutları (yabancılaşma, güvensiz bağlanma, egosentrizm, sosyal yetersizlik, gerçekliğin bozulması, algıların belirsizliği, halisünasyon ve delüzyon) ile çocukluk çağı travmaları ilişkilidir. Sosyodemografik verilerden cinsiyet ve anne-baba eğitim durumu tüm ölçeklerin (ÇÇTÖ, BORRTI, YDÖ) alt boyutları ile karşılaştırılmış olup analizlere göre değerlendirilmiştir. Ölçeklerin ( ÇÇTÖ, BORRTI) yaşam doyumuna etkisini öğrenmek için yapılan analize göre çocukluk çağı travmalarının alt boyutlarından duygusal ihmal ve duygusal istismarın, nesne ilişkileri alt boyutlarından yabancılaşmanın, gerçekliği değerlendirme yetisinin alt boyutlarından gerçekliğin bozulması ve algıların belirsizliği yaşam doyumunu için anlamlı yordayıcı olduğu, diğer değişkenlerin ise yordayıcı olmadığı görülmüştür. Sonuçlar, çocukluk çağı travmaları, nesne ilişkileri ve yaşam doyumunun doğrudan ya da dolaylı olarak ilişkili olduğunu göstermiştir. Çalışmamızın sonuçlarından hareketle, klinik çalışmalarda, bireylerin yaşam doyumu araştırılırken çocukluk çağı travmaları ve erken dönem nesne ilişkilerinin tespitinin de yapılması gerekmektedir.

The purpose of our study is to examine the relationship between adult traumas, object relations and life satisfaction of adult individuals. The universe of the research is Istanbul; the sample consists of adults living in Istanbul. 412 people, 250 women (60.7%) and 162 men (39.3%), participated in the study. The ages of the participants were 20 and over (32.47 ± 10.07). In our study, the Sociodemographic Information Form was used for the purpose of collecting personal data. CTQ was applied to determine childhood traumas. BORRTI has been applied to measure the quality of the object relations and the ability to evaluate the truth objectively, Life Satisfaction Scale was used to measure the satisfaction with life. The scales of the study given to the participants were given in online format and filled with the snowball sampling method. There are five sub-dimensions (emotional abuse, physical abuse, sexual abuse, physical neglect, emotional neglect) in CTQ and seven sub-dimensions (alienation, insecure attachment, egocentrism, social disability, distortion of reality, uncertainty of perceptions, hallucination and delusion) in BORRTI. All the scores in the measurement tools were included in the analysis. The model of the research is the screening model. In the analysis of the data, SPSS 25 package program was applied and Non-Parametric Mann Whitney-u and Non-parametric Kruskal Wallis-H analyzes to compare descriptive statistical tests in terms of childhood psychological traumas, object relations, and life satisfaction scales in terms of socio-demographic data. Spearman correlation analysis to determine the relationship between childhood traumas, object relations, and life satisfaction; Multiple linear regression analyzes were used to measure the effect of childhood traumas on the relationship between object relations and reality assessment and life satisfaction. In the analysis, the level of significance was taken as 0.05. In the research, main and sub-hypotheses were created. Firstly, according to the analysis conducted to find out the relationship between object relations and the ability to evaluate reality and life satisfaction, all object relations sub-dimensions (alienation, insecure attachment, egocentrism, social insufficiency, distortion of reality, ambiguity of perceptions, hallucination and delusion) are associated with life satisfaction. According to the analysis conducted to learn the relationship between childhood traumas and life satisfaction, childhood traumas are correlated with sub-dimensions (physical, emotional, sexual abuse and physical, emotional neglect). According to the analysis conducted to reveal the relationship between object relations and childhood traumas, all object relations sub-dimensions (alienation, insecure attachment, egocentrism, social insufficiency, distortion of reality, social insufficiency, distortion of reality, ambiguity of perceptions, hallucination and delusion) and childhood traumas. From socio-demographic data, gender and education status of parents were compared with the sub-dimensions of all scales and evaluated according to the analyzes. According to the analysis conducted to find out the effect of the scales (CTQ, BORRTI) on life satisfaction, emotional neglect and emotional abuse, alienation, disability of reality, the ability to evaluate reality and ambiguity of perceptions are significant predictors of life satisfaction. The results showed that childhood traumas, object relations and life satisfaction are directly or indirectly related. Based on the results of our study, in clinical studies, while investigating the life satisfaction of individuals, it is necessary to determine childhood traumas and early object relations in further studies.