Anne baba tutumlarının üniversite öğrencilerinin atılganlık düzeylerine etkisinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi

Abstract

Aile tutumlarının çocuk gelişimi üzerinde yadsınamaz etkileri vardır. Anne babanın davranışına göre çocuk büyürken davranış örüntüleri geliştirecektir ve kişiliğini şekillendirecektir. Otoriter ebeveyn tutumunun çocuk üzerinde önemli bir etkisi vardır. Eğer anne aşırı derecede katı ve otoriter davranıyorsa, çocuk ürkek bir birey olarak yetişmektedir. Bunun sonucunda çocuk içe dönük davranış paterni göstermektedir. Diğer bir taraftan, demoktarik ebeveyn tutumu çocuk odaklı bir yaklaşım olarak tanımlanmaktadır. Ebeveynler genelde çocuklarının hislerini bilirler ve duygularına önem verirler. Bu stile sahip ailelerde yetişen çocuklar sorumluluk sahibi ve bağımsızdırlar. Ayrıca diğer insanlardan daha fazla atılgan davranışa sahiptirler. Bireyler erken yaşlarda gelişen kişiliklerine göre bazı davranış örüntüleri sergilerler. Bu davranış örüntülerini derinlemesine incelediğimizde göze çarpan davranış biçimlerinden bir tanesi olan atılganlık kavramı genel olarak, bireyin olumlu ve olumsuz duygu, düşünce ve arzularını başkalarının haklarını göz ardı etmeden bu konuda suçluluk duymadan ifade edebilmesi olarak açıklanmaktadır. Literatüre baktığımızda, atılganlık kavramını arkadaşlık, etkin olma ve duyguların kaygı duymadan ifade etmeyle ilişkilendirilmiştir. Amaç: Araştırmamız algılanan ebeveyn tutumları ve atılganlık kavramı arasındaki ilişkiye ışık tutacaktır. Bu araştırma ile elde edilecek veriler aracılığıyla anne baba'nın çocuk yetiştirirken göstermiş olduğu tutum ve davranışların üniversite öğrencilerinin atılganlığını ne düzeyde etkileyeceğini göstermesi açısından önemlidir. Ayrıca çalışma sırasında cinsiyetin, eğitim düzeyinin, ailenin gelir düzeyinin atılganlık ile ilişkisine bakılmıştır. Yöntem: Bu araştırmaya 151 üniversite öğrencisi katılmıştır. 96 kadın 55 erkek öğrenci çalışmaya katılmıştır. Veriler Ankara ve İstanbul ilinde bulunan Devlet Üniversitesi ve Vakıf Üniversitelerinden online olarak toplanmıştır. Çalışmada ölçek olarak Kişisel Bilgi Formu, Rathus Atılganlık Envanteri, Algılanan Anne Baba Davranışları Envanteri kullanılmıştır. Veri analizi için SPSS (Statistical Package for Social Science) kullanılmıştır. Sonuç: Çalışmanın sonuçlarına göre, algılanan ebeveyn davranışları ve atılganlık düzeyleri arasında bir ilişki bulunmaktadır. Öğrencilerin eğitim düzeylerine bakıldığında atılganlık puanları ile eğitim düzeyi arasında farklılık bulunamamıştır. Ayrıca kadın ve erkek öğrencilerin atılganlık puanları arasında da farklılık tespit edilememiştir. Gelir düzeyi ve öğrencilerin atılganlık düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmamaktadır.

Parenting styles have undeniable effects on child development. According to the parenting styles, the child will develop behavior patterns while growing up and will shape his personality. Authoritative parenting has been found a great impact on children. If the mother behaves strict and authoritative, the child grows up as a timid individual. As a result of this the child demonstrates an introverted behavior pattern. On the other hand, Democratic parenting defines as a child centered approach. Parents usually know their children feelings and put emphasis on their emotions. Children raised with this parenting style have sense of responsibility and independence. Also, they are likely to be more assertive than others. Individuals exhibit some behavioral patterns based on their personality, which develops at an early age. When we examine these behavior patterns in depth, assertiveness is the most remarkable forms of behavior. It has been explained as the ability of the individual to express positive and negative emotions, thoughts and desires without ignoring the rights of others and without feeling guilty. When we look at the literature, assertive behavior has been associated with friendship, being active and expressing emotions without anxiety. Aim: This research will shed light on the relationship between perceived parenting styles and assertiveness. This study is significant in terms of demonstrating to what extent the attitudes and behaviors that parents have shown while raising children affect the level of assertiveness especially in university students. In addition to this, we analyze the relationship between gender, education level, income level of family and assertiveness. Method: We recruited 151 university students in this study. 96 female and 55 male students participated to the study. Data was obtained from Private Universities and Public Universities in Ankara and İstanbul. We collected data via online survey method. Personal Data Form, Rathus Assertiveness Scale, Perceived Parenting Questionnaire were used as a measurement. Data were analyzed in SPSS (Statistical Package for Social Science). Conclusion: According to the results of this study, there is a relationship between perceived parenting styles and assertiveness level. Assertiveness score does not differ according to the level of education of university students. In addition to this, there is no difference between male and female students' assertiveness score. Significant relationship is not found between income level and assertiveness level of students.