Bireylerin çocukluk çağı travmalarının duygusal zeka düzeyleri ve kişiler arası iletişim tarzları ile ilişkilerinin incelenmesi

Abstract

Kişinin çocukluk ve ergenlik yaşantısında maruz kaldığı duygusal, bedensel ve cinsel istismarlar, duygusal ve fiziksel ihmaller çocukluk çağı travmaları olarak tanımlanmaktadır. Travmatik yaşam olaylarının kişinin benliğine zarar verdiği bilinmektedir. Çocukluk çağı travmalarının bireyde ortaya çıkardığı bir çok zarar verici etkileri olduğu bilinmekle birlikte kişinin kişilerarası iletişim tarzlarını ve duygusal zeka düzeyini etkilediği de düşünülmektedir. Duygusal zeka doğuştan var olan, çocukluk döneminde ve ileriki yaş dönemlerinde kazanılan deneyimler ile şekillenen bireysel tutum ve iletişim becerisi gibi davranışlar olarak ifade edilmektedir. Kişilerarası iletişim tarzları ise bireyin diğer bireyler ile olan ilişkisindeki duygu, düşünce ve davranışlar olarak ifade edilmektedir. Amaç: Bu çalışmanın amacı bireylerin çocukluk çağında yaşadıkları travmalarının kişiler arası iletişim tarzlarına ve duygusal zeka düzeylerine etkisi ile bunlara bağlı olarak yaşam doyum seviyelerinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Bu araştırma, "ilişkisel tarama modeli"ne uygun hazırlanmıştır. Örneklem seçim yöntemi olarak basit-rastgele örneklem seçimi kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul ilinde ikamet eden 20-45 yaş arası erkek ve kadın bireyler oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise İstanbul'da yaşayan 20-45 yaş arası 330 kadın ve erkek birey oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri çevrimiçi anket üzerinden kartopu yöntemiyle toplanmıştır. Bulgular: Çocukluk çağı travmaları ile duygusal zeka düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. Çocukluk çağı travmalarından yüksek puan alan bireylerin duygusal zeka puanlarının düşük olduğu görülmektedir. Çocukluk çağı travmaları ile cinsiyet değişkeni arasında anlamlı bir ilişki olmadığı görülmüştür. Duygusal zeka düzeyleri ile kişilerarası iletişim tarzlar arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucu elde edilmiştir. Duygusal zeka düzeyi yüksek olan bireylerin kişilerarası iletişim tarzları puanlarının yüksek olduğu görülmektedir. Yaşam doyum seviyesi ile kişiler arası iletişim tarzları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı görülmüştür. Yaşam doyumu seviyesi ile çocukluk çağı travmaları arasında anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. Yaşam doyum düzeyi yüksek olan bireylerin çocukluk çağı travmaları ölçek puanlarının düşük olduğu görülmüştür. Yaşam doyum seviyesi ile duygusal zeka düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucu elde edilmiştir. Yaşam doyum düzeyi yüksek olan bireylerin duygusal zeka düzeyi puanlarının yüksek olduğu görülmüştür.

Emotional, physical and sexual abuses, emotional and physical neglect that a person experiences in childhood and in adolesence are defined as childhood traumas. Traumatic life events are known to harm one's self. Although it is known that childhood traumas have many harmful effects on the individual, it is thought that it affects the interpersonal relationship styles and emotional intelligence level of the person. Emotional intelligence is expressed as behaviours such as individual attitudes and communication skills that are inherent, shaped by experiences gained in childhood and later ages. Interpersonal communication styles are defined as emotions, thoughts and behaviours in the relationship of the individual with other individuals. Objective: The aim of this study is to evaluate the effects of traumas experienced by individuals on their interpersonal communication styles and emotional intelligence levels and their life satisfaction levels accordingly. Method: This research has been prepared in accordance with the "relational screening model". It aims to determine the presence and / or level of co-exchange between two or more variables. Sample selection was made according to the simple-random sample selection type. The research consists of male and female individuals aged 20-45, living in Istanbul. The sample of the research consists of 330 women and men aged 20-45, living in Istanbul. The data of the research was collected through the online questionnaire using the snowball method. Results: There has been determination of relationship between childhood traumas and emotional intelligence levels. Emotional intelligence scores of individuals who scored high from childhood traumas are found to be low. There has been no significant relationship between childhood traumas and the gender variable. It is obtained that there is a significant relationship between emotional intelligence levels and interpersonal communication styles. It is seen that individuals with high level of emotional intelligence have high interpersonal communication styles. It was observed that there was no significant relationship between life satisfaction level and interpersonal communication styles. It has been determined that there is a significant relationship between life satisfaction level and childhood traumas. It was observed that individuals with high levels of life satisfaction had low scores on childhood traumas. It was concluded that there is a significant relationship between life satisfaction level and emotional intelligence levels. Emotional intelligence scores of individuals with high levels of life satisfaction were found to be high.