Evaluation of radiological parameters in elderly patients treated conservatively for distal radius fracture

Distal radius fractures are one of the most common fractures in the elderly population. In this study, we aimed to evaluate the changes in radiological parameters in patients treated conservatively for distal radius fractures according to fracture types and age groups. Methods: Patients who received conservative treatment for distal radius fractures between 10 January 2015 and January 2019 were retrospectively screened. Fractures of the patients were divided according to the Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen (AO) classification, and the patients were divided into two groups as under 75 years old and over 75 years old. Ulnar variance, radial inclination, and volar tilt values of the patients after fracture reduction and at the end of the treatment were examined and compared with each other. Results: Wrist radiographs of 232 patients were evaluated in the study. According to the AO classification, 151 patients had type A (A2:144, A3:7), 46 patients had type B (B1:6, B2:33, B3:7), and 35 patients had type C (C1:21, C2:10, C3:4) fractures. While there were 134 patients in the group under 75 years old, there were 98 patients in the patient group over 75 years old. Radiological parameters (except volar tilt in AO type C fractures) were found to be impaired according to the initial evaluation after treatment, regardless of the fracture type and age. Conclusion: It should be kept in mind that patients treated conservatively for distal radius fractures may impair the reduction quality of the patients, the accepted radiological parameters may deteriorate. In elderly patients, the deterioration in these parameters was independent of gender, the presence of ulnar fractures, and fracture classification.

Radius distal kırıkları yaşlı popülasyonda en sık görülen kırıklardan biridir. Bu çalışmada, radius distal kırıkları nedeniyle konservatif tedavi edilen hastalarda radyolojik parametrelerdeki değişiklikleri kırık tiplerine ve yaş gruplarına göre değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem: 10 Ocak 2015 ile Ocak 2019 tarihleri arasında distal radius kırığı nedeniyle konservatif tedavi alan hastalar geriye dönük olarak tarandı. Hastaların kırıkları Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen (AO) sınıflamasına göre gruplandı ve hastalar 75 yaş altı ve 75 yaş üstü olarak iki gruba ayrıldı. Hastaların kırık redüksiyonu sonrası ve tedavi sonundaki ulnar varyans, radyal eğim ve volar tilt değerleri incelenerek birbirleriyle karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışmada 232 hastanın el bileği radyografileri değerlendirildi. AO sınıflamasına göre 151 hastada tip A (A2:144, A3:7), 46 hastada tip B (B1:6, B2:33, B3:7) ve 35 hastada tip C (C1:21, C2:10, C3:4) kırıklar vardı. 75 yaş altı grupta 134 hasta varken, 75 yaş üstü hasta grubunda 98 hasta vardı. Radyolojik parametreler (AO tip C kırıklarda volar tilt hariç) tedavi sonrası ilk değerlendirmeye göre kırık tipi ve yaştan bağımsız olarak bozuldu. Sonuç: Radius distal kırıkları nedeniyle konservatif tedavi edilen hastaların redüksiyon kalitesinin bozulabileceği, kabul edilen radyolojik parametrelerin kötüleşebileceği akılda tutulmalıdır. Yaşlı hastalarda bu parametrelerdeki bozulma cinsiyet, ulnar kırık varlığı ve kırık sınıflandırmasından bağımsızdır.