Denge antrenmanının bölgesel gelişim ligi 1. grup futbol kalecilerinde çeviklik ve sürat performansına etkisinin incelenmesi

Bu çalışmanın amacı, Bölgesel Gelişim Ligi 1. Grup Futbol Kalecilerinde denge antrenmanının çeviklik ve sürat performansına etkisinin incelenmesidir. Çalışmaya; İstanbul İli 1. Bölgesel Gelişim Ligi'nde kayıtlı Futbol Kulüplerinin kadrolarında yer alan kalecilerden 10'u deney grubuna 10'u kontrol grubuna olmak üzere 20 Bölgesel Gelişim Ligi 1. Grup kalecisi katılmıştır. Çalışmanın deney grubu katılımcısı kalecilere haftada 3 gün 60'şar dakika süreli olacak şekilde 8 haftalık denge antrenmanı uygulanmış, kontrol grubu kalecileri deney grubuna uygulanan denge antrenmanına tabi tutulmamıştır. Kalecilerin 20 m sürat performansları fotosel cihazı, çeviklik performansları T çeviklik testi, boyları mezura, kiloları ise hassas terazi ile ölçümü alınarak belirlenmiştir. Elde edilen veriler SPSS 24 kullanılarak analiz edilmiştir. Verilerin çözümlenmesinde betimsel istatistiklerin (Ortalama, standart sapma, minimum, maksimum, aralık değeri) yanı sıra grup içi ön test ve son test karşılaştırmaları için Wilcoxon testi, gruplar arası karşılaştırmalar için Mann-Whitney U-testi kullanılmış, çalışma grubundaki kalecilerin deneyim süreleri, boyları, kiloları ve beden kitle endekslerinin sürat ve çeviklik ile olan ilişkisinin incelenmesi amacıyla Spearman korelasyon analizinden yararlanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda 8 hafta boyunca uygulanan denge antrenmanlarının 20 m Sprint testi ve Çeviklik testi sonuçlarına anlamlı derecede bir etkisinin olmadığı bulunmuştur (p > .05). Bulgulara göre, denge antrenmanlarının 14-19 yaş grubu bölgesel lig kalecilerinin çeviklik ve sürat performansına etkisinin olmadığı söylenebilir. Ayrıca, bazı tanımlayıcı değişkenleri ile araştırma değişkenleri arasındaki korelasyonel ilişkilerin belirlenebilmesi amacıyla yapılan analiz sonuçları, deney grubu kalecilerinin boy ve T-Çeviklik son testi arasında, kiloları ile sürat son testleri arasında ve son olarak beden kitle endeksleri ile sürat son testleri arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunduğunu göstermiştir. Buna göre, uygulanan denge antrenmanı sonucunda kalecilerin boyları yükseldikçe çevikliklerinin azaldığı, kiloları arttıkça süratlerinin azaldığı ve son olarak da beden kitle endekslerindeki artışların süratlerini düşürücü yönde etki yarattığı söylenebilir.

The aim of this study is to investigate the effect of balance training on agility and speed performance in Regional Development League First Group football goalkeepers. A total of 20 Regional Development League First Group goalkeepers, 10 of them as participants of the exercise group and the other 10 of them as partcipants of the control group, joined the research. The participants of the experimental group of the study were subjected to 8 weeks of balance training for 3 days a week each session for 60 minutes. Control group goalkeepers were not subjected to balance training applied to experimental group. 20 m speed measurements of goalkeepers were determined by photocell device, agility performance was measured by T agility test, length was measured by tape measure and weight was measured by precision scales. The data were analyzed using SPSS 24. In the analysis of the data; beside descriptive statistics (mean, standard deviation, minimum, maximum, interval value), Wilcoxon test was used for intra-group pre-test and post-test comparisons, Mann-Whitney U-test was used for comparisons between groups and finally Spearman correlation analysis was used to investigate the relationship between weight, body mass indexes and speed and agility. As a result of the analyzes, it was found that the balance training applied for 8 weeks had no significant effect on the results of 20 m Sprint test and Agility test (p> .05). According to the findings, it can be said that balance training has no effect on the agility and speed performance of regional league goalkeepers in the 14-19 age group. In addition, the results of the analysis in order to determine the correlational relationships between some descriptive variables and research variables; showed that there was a significant negative correlation between height and T-Agility posttest, between weight and speed posttests and finally between body mass indices and speed posttests of experimental group goalkeepers. Accordingly, it can be said that as a result of balance training, goalkeepers' agility decreases as their height increases, their speed decreases as their weight increases, and finally increases in body mass indices have a decreasing effect on their speed