Safahat’ta Romana Yaklaşan Yapı: Mehmet Akif’in Safahat Eserinin Türsel Konumu

Abstract

Mehmet Akif’in yedi ayrı kitabının bir araya getirilmesi ile oluşan Safahat eserinin içerdiği şiirler Türk edebiyatında manzum hikâye türünün en önemli örnekleri arasında gösterilir. İkinci Meşrutiyet’ten Cumhuriyet’in ilk yıllarına kadar uzanan süreçte yayın hayatına devam eden Sıratımüstakim ve Sebilürreşad dergilerinde tefrika edilen bu şiirler dönemin sosyal ve politik olaylarına sıkça değinmektedir. İdeolojik bir yayın organında yer alan, toplumsal meselelerin ele alındığı şiirlerde metindeki yapının, içeriğin ve şiir sesinin konumu da dönemsel koşullara göre değişmekte ve roman türüne yaklaşmaktadır. Bu çalışmada Safahat külliyatındaki şiirlerin tefrika yayın süreci içerisinde değişen ve roman türüne yaklaşan türsel yapısı tartışılacaktır.

The poems included in Safahat, which was formed by bringing together seven different books of Mehmet Akif, are shown among the most significant precedents of the verse-story genre in Turkish literature. These poems, which were serialized in Sıratımüstakim and Sebilürreşad magazines, which continued to be published in the period from the Second Constitutional Monarchy to the first years of the Republican Period, frequently refer to the social and political events of the period. In poems dealing with social issues and taking place in an ideological publication; the structure, content and voice of poetry in the text also change according to the conditions of the period and approach to the genre of the novel. In this article, the generic structure of the poems in Safahat that changed during the serial publication and converged to the genre of the novel will be discussed.