Socio-demographic and Clinical Characteristics of 113 Adolescents with Bipolar Disorder: An Inpatient Sample from Turkey

Abstract

Objective: Pediatric bipolar disorder (BD) is a highly morbid disorder which is associated with impairments in social, academic, and family functioning. Despite its great impact on public health, the literature is scarce regarding the studies examining the clinical phenomenology of BD in children and adolescents. Methods: A retrospective chart review of 113 children and adolescents’ files (ages 13-18 years) who were consecutively admitted to our inpatient clinic between March 2012 and November 2014 and diagnosed as having BD type I or BD type II was made. The diagnoses were based on DSM-IV-TR criteria. A sociodemographic and clinical data form was created by the authors and was filled out for each patient by the authors themselves. Results: Totally 113 adolescents (71 male, 42 female) were included in the study. Mean age of the sample was 16.054±1.23 (range=13-18) years. Mean age of onset of BD was 15.04±1.74 (range=9-17) years. The first mood episode was manic in 60% of patients, depressive in 27.3%, mixed in 10.9% and hypomanic in 1.8% of patients. Of the patients, 23.4% had a suicide attempt history, 48.2% had a previous referral to a psychiatry clinic before the onset of BD. History of substance/alcohol use was present in 27.4% of the patients. Of the patients, 84.9% were using combination treatments. Conclusion: High rates of suicide attempt, substance use and significant functional impairment found in our study sample indicate that early recognition and intervention of BD, specialized educational programs and occupational support for these children and adolescents seem indispensable.

Amaç: Pediyatrik bipolar bozukluk (BB) sosyal, akademik ve aile içi işlevsellikte bozulma ile seyreden bir ruh sağlığı bozukluğudur. Toplum sağlığı açısından taşıdığı öneme karşın, literatürde çocuk ve ergenlerde BB klinik görünümlerine ilişkin araştırma sayısı göreceli olarak azdır. Yöntemler: Bir yataklı tedavi ünitesinde BB-1 ve BB-2 tanısı ile izlenen 113 çocuk ve ergen olgunun tedavilerine ilişkin kayıtlar geriye dönük olarak taranmıştır. BB-1 ve BB-2 tanıları DSM-IVTR kriterleri temel alınarak konulmuştur. Araştırmacılar tarafından oluşturulan sosyo-demografik ve klinik veri formu, her bir olguya ait kayıtların, araştırmacılarca incelenmesi sonucunda elde edilen bilgiler doğrultusunda doldurulmuştur. Bulgular: Çalışmaya toplamda 113 hasta (71 erkek, 42 kız) dahil edilmiştir. Örneklemin ortalama yaşı 16,054±1.23 (13-18) olarak saptanmıştır. BB ortalama başlangıç yaşı 15,04±1,74 (9-17) idi. Olguların %60’ında ilk duygudurum epizodu manik, %27,3’ünde depresif, %10,9’unda karma, ve %1,8’inde hipomanikti. Olguların %23,4’ünün öyküsünde geçmişte intihar girişimi mevcuttu. Olguların % 48,2‘si BB başlangıcından önce bir psikiyatri kliniğine başvuruda bulunmuştu. Olguların %27,4’ünde madde/alkol kullanımı mevcuttu. Olguların %84,9’unda çoklu ilaç tedavisi kullanılmıştı. Sonuç: İntihar girişimi, madde kullanımı ve işlevsellikte önemli ölçüde bozulma sıklığı BB’de erken tanı ve tedavinin, özel eğitim programlarının ve mesleki desteğin, bu tanıyı alan çocuk ve ergenler için öneminin büyüklüğünün altını çizmektedir.