Çocukluk çağı travmaları ve boşanma ilişkisi: Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi Kadın Danışma Merkezlerine başvuran bireyler örneği

Abstract

Bu çalışmanın amacı, boşanmış bireylerin çocukluk çağı travmalarının bekâr ve evli bireylere göre değişip değişmediğini incelemektir. Araştırmanın örneklemi Tekirdağ ili Çorlu, Çerkezköy, Süleymanpaşa ilçelerinde belediyenin danışmanlık merkezine başvuran 350 kadın ve erkek katılımcıdan oluşmaktadır. Katılımcıların 176'sı kadınlardan (%50.3); 174'ü erkeklerden (%49.7) oluşmaktadır; yaş ortalamaları 34.19 (SS= 10.85)'dur. Araştırmada veri toplama aracı olarak demografik bilgi formu ve Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği kullanılmıştır. Katılımcılar araştırma hakkında bilgilendirilmiş onam formu aracılığıyla bilgilendirildikten sonar ölçekleri doldurmuştur. Veriler SPSS 25 sürümünde analiz edilmiştir. Yaş, eğitim düzeyi, katılımcıların evlenme yaşı ile çocukluk çağı travmaları arasındaki ilişkiye bakmak için Pearson korelasyon analizi yapılmıştır. Cinsiyet, medeni durum ve danışmanlık almak istenen konuya göre çocukluk çağı travmalarını incelemek için t-test ve tek yönlü varyans analizinden faydalanılmıştır. Sonuçlara göre, yaş, eğitim düzeyi ve ilk evlenme yaşı ile çocukluk çağı travmaları ilişkili bulunmamıştır. Kadınlar çocukluk çağı cinsel istismarında erkeklere göre anlamlı derecede yüksek puan almıştır. Boşanmış bireyler, bekar ve evli bireylere oranla çocukluk çağı travmalarının tüm alt boyutlarında anlamlı derecede yüksek puan alırken; danışmanlık merkezine boşanma ile ilgili konularda başvuranların cinsel istismar puanları diğer konularda başvuran gruba oranla yüksek bulunmuştur. Özetle, boşanma ile çocukluk çağı travmaları arasında ilişki gözlemlenmiştir. Klinik uygulamalarda boşanan ya da boşanma aşamasındaki bireylerin çocukluk çağı travmalarının gözden geçirilmesi önerilmektedir.

The aim of this study is to investigate whether childhood trauma rates change according to being single, married or divorced. The sample of the study consisted of 350 participants who applied to the consultancy center in Çorlu, Çerkezköy, Süleymanpaşa districts of Tekirdağ. 176 of the participants were women (50.3%); 174 were males (49.7%); the mean age was 34.19 (SD = 10.85). Demographic information form and Childhood Trauma Scale were used as data collection tools. After the participants were informed through the informed consent form, they completed the scales. Data were analyzed in SPSS 25 version. Pearson correlation analysis was performed to look at the relationship between age, educational level, age of marriage and childhood trauma. T-test and one-way analysis of variance were used to examine childhood traumas according to gender, marital status and reason for counseling. According to the results, age, education level and age at first marriage were not related to childhood traumas. Women scored significantly higher than men in childhood sexual abuse. Divorced individuals scored significantly higher in all subdimensions of childhood traumas compared to single and married individuals; The sexual abuse scores who applied to the counseling center for divorce related issues were higher than the other group that applied for other issues. In summary, there is a significant relationship between divorce and childhood trauma. In clinical practice, it is recommended to review childhood traumas of individuals who were divorced or who think about divorce.