2019 Presidential Election in Ukraine: How Zelensky Was Elected?

Abstract

In April 2019, Ukrainians elected actor and showman Volodymyr Zelensky as their president. Zelensky was more than unexpected choice for the country that wages a war with its neighbor. This article concentrates on the two rounds of 2019 presidential election. The author discusses election results, factors of electoral behavior, regional voting patterns, role of oligarchs, stance of Russia and role of the virtual space in the election. It is argued that in Ukraine, citizens chose a person without political experience hoping for a change. While one can note presence of the regular elections and changes in the leadership in Ukraine, democratic principles and procedures have not institutionalized yet. Thus, oligarchs still back the candidates. At the same time, traditional regional voting patterns are deteriorating while the role of youth is growing and particularly this is possible due to the spread of the social media. The author analyzes three groups of sources. First, the election results are studied to reveal public support for different candidates and regional voting in Ukraine. Second, data related to electoral race including party programs, surveys about public support for the candidates and debates are examined. Finally, official documents indicating policies of the Ukrainian presidents are analyzed.

Nisan 2019’da Ukrayna halkı aktör ve gösteri adamı olan Volodymyr Zelensky’yi cumhurbaşkanı seçti. Zelensky, sınır komşusuyla savaşmaya devam etmekte olan bir ülke için sürpriz bir adaydı. Bu makale 2019 cumhurbaşkanlığı seçiminin iki turunu incelemektedir. Bu bağlamda yazar seçim sonuçlarını, seçim davranışı faktörlerini, bölgesel oylama modellerini, oligarkların üstlendiği rolü, Rusya’nın duruşunu ve sanal dünyanın etkisini ele alacaktır. Ukrayna halkının değişiklik umudu ile siyasal yönden deneyimsiz bir cumhurbaşkanı seçtiği tartışılmaktadır. Diğer yandan, Ukrayna’da düzenli seçimler ve lider değişimleri gözlenmesine rağmen demokratik prensip ve yönetmeliklerin tam anlamıyla kurumsallaşmadığı görülmektedir. Bu yüzden oligarklar adayları desteklemeye devam etmektedir. Aynı zamanda, geleneksel bölgesel oylama modelleri zayıflamakta olup, sosyal medyanın artan etkisiyle birlikte gençlerin rolü artmaktadır. Yazar üç farklı kaynağı analiz edecektir. Birincisi, seçim sonuçları incelenerek farklı adaylara ve bölgesel oylamaya olan halk desteği incelenecektir. İkincisi, seçim yarışıyla ilişkili olan bilgi dökümleri, parti programları, adaylara olan halk desteğine ilişkin anketler ve tartışmalar incelenecektir. Son olarak, Ukrayna cumhurbaşkanlarının politikalarını gösteren resmi belgeler analiz edilecektir.