Takım ve bireysel spor yapan bireylerin kendini sabotaj düzeylerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı takım ve bireysel spor yapan bireylerin kendini sabotaj düzeylerinin incelenmesidir. Araştırmanın evrenini Türkiye'deki takım ve bireysel spor yapan sporculardan oluşmaktadır. Örneklem grubu, İstanbul Gelişim Üniversitesi BESYO, Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi, İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi, Niksar Belediye Spor Voleybol ve Futbol takımlarındaki sporcular ve profesyonel/amatör lig futbolcularından 182 kadın ve 422 erkek olmak üzere toplam 604 sporcudan oluşmaktadır. Takım ve bireysel spor yapan bireylerin kendini sabotaj düzeylerini ölçmek için Jones ve Rhodewalt (1982) tarafından geliştirilen, Akın vd. (2010) tarafından Türkçe'ye uyarlanan kendini sabotaj ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen veriler t Testi ve One Way ANOVA testi kullanılarak, SPSS 22 paket programında analiz edilip tablolandırılmıştır. Değişkenler arasındaki fark p.0,05 anlamlılık düzeyi dikkate alınarak yorumlanmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre yaş, aile yapısı, kişisel gelir, aile tutumu, spor yapma süresi, spora teşvik eden gibi değişkenlerin kendini sabotaj ölçeğinden elde edilen puan ortalamaları incelendiğinde istatistiksel olarak (p.0.05) farklılık bulunmuştur. Yapılan sporun süresi, ebeveynlerin bireye destekleyici tutumu, bireyin zaman içerisindeki mesleki olgunluğa erişmesi ve bireyin doğru şekilde spora yönlendirilmesi kişilerin kendini sabotaj eğilimlerine daha az yönelmelerine neden olacaktır.

The study aimed to determine the level of self-handicapping of individuals doing team or individual sports. The study population consists of team and individual sports´ athletes in Turkey. The sample group is composed of 182 female and 422 male athletes from the school of physical education at the Istanbul Gelisim University, from the faculty of sport sciences at the Tokat Gaziosmanpasa University and at the University of Istanbul, as well as athletes playing volleyball or football for the city of Niksar or in the professional/amateur football leagues. In order to determine the level of selfhandicapping behaviour, the scale developed by John and Rhodewalt (1982) and translated into Turkish by Akın, Abacı and Akın (2010) has been used. By using the t Test and One Way ANOVA test, the results were analysed and tabulated by means of the SPSS 22 package program. The difference between the variables were interpreted in consideration of the statistical significance p 0.05. According to the findigs in this study, variables that encourage individuals to exercise, such as age, personal income, family structure, family attitudes/values, the exercise duration, show differences in consonance with the statistical significance p 0.05. The amount of time an athlete spents on sport, parental support, the achievement of professionalism and experience at work as well as choosing the right sport are factors that minimize the athlete's tendency to self-handicapping behaviour.