Gür, Serdar2025-07-232025-07-232025https://hdl.handle.net/11363/10119Danışman: DOÇ. DR. MEHMET SOYAL Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Antrenörlük Eğitimi Ana Bilim Dalı / Hareket ve Antrenman Bilimleri Bilim Dalı Konu: Spor = SportsÇalışmanın amacı yüzde temelli ve hız temelli yaklaşımlarla uygulanan direnç antrenmanlarının sürat, sıçrama, çeviklik ve maksimal kuvvet performansına etkisinin belirlenmesidir. Araştırmaya Spor Bilimleri Fakültesi’nde öğrenim gören, aktif spor yapan ve en az iki yıllık direnç antrenmanı deneyimine sahip 20 erkek öğrenci katılmıştır. Araştırmanın ön-test aşamasında tüm katılımcıların yaş, boy ve vücut ağırlığı değerleri tespit edilmiş ve çalışmanın başında belirlenen performans testlerinden 20m-40m sprint, karşı hareket sıçrama, 505 çeviklik ve 1 tekrar maksimal skuat testi katılımcılara uygulanmıştır. Ayrıca katılımcılara ön-test aşamasından sonra 6 hafta boyunca belirlenen yoğunluklarda direnç antrenmanı gerçekleştirilmiş ve sontest aşamasında da ön-test aşamasında uygulanan tüm test protokolleri uygulanmıştır. Verilerin analizinde, normal dağılım gösterip göstermediklerini tespit edebilmek adına Shapiro-Wilk Testi uygulanmış olup, basıklık ve çarpıklık katsayıları (Tabachnick, Fidell ve Ullman, 2013), değerlendirildiğinde, tüm puanların ±1,5 aralığında olduğu belirlenmiştir. Verilerin normallik dağılımını sağlaması ile birlikte, gruplar arasında ve grup içerisindeki (ön test ile son test) değişimleri incelemek ve değerlendirebilmek amacıyla 2 x 2 iki yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Katılımcıların sıçrama sırasında ortaya çıkan kuvvet, güç ve hız parametrelerinde antrenman öncesi ve sonrası elde edilen grup içi, gruplar arası ve her iki grup etkileşim (zaman*grup) değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Katılımcılara uygulanan 505 testi sonucu elde edilen veriler incelendiğinde, grup içi ön test ve son test değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (p=0,039). Katılımcılara uygulanan 1TM testi sonucu elde edilen veriler incelendiğinde, grup içi ön test ve son test değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir (p=0,001). Katılımcılara uygulanan 20-m, 40-m sprint ve KHS testleri sonucu elde edilen veriler incelendiğinde, grup içi ön test ve son test değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Katılımcılara uygulanan 20-m, 40-m sprint, KHS, 505 ve 1TM testleri sonucu elde edilen veriler incelendiğinde, gruplar arası ve her iki grup etkileşim değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Ayrıca yapılan etki boyutu büyüklüğü analizinde KHS, 505 ve 1 TM testi değerleri boyutunda, hız temelli direnç egzersizi yapan araştırma grubunun sıçrama yüksekliği, çeviklik ve maksimal kuvvet değerlerinin daha fazla artış gösterdiği tespit edilmiştir. Çalışmanın bulguları değerlendirildiğinde, her iki antrenman yaklaşımının da sprint, sıçrama yüksekliği, çeviklik ve maksimal kuvvet performanslarında belirli bir etki büyüklüğü boyutunda fark oluşturduğu, ancak özellikle hız temelli yaklaşımla yapılan antrenmanın, çeviklik ve maksimal kuvvet performanslarında daha yüksek boyutta farklılık oluşturduğu görüşüne ulaşılmıştır.The aim of the study is to determine the effects of resistance training applied with percentage-based and velocity-based approaches on speed, jumping, agility and maximal strength performance. Twenty male students studying at the Faculty of Sports Sciences, who were actively involved in sports and had at least two years of resistance training experience participated in the study. In the pre-test phase of the study, the age, height and body weight values of all participants were determined and the 20m-40m sprint, counter-movement jump, 505 agility and 1 repetition maximal squat test, which were the performance tests determined at the beginning of the study, were applied to the participants. In addition, after the pre-test phase, the participants underwent resistance training at the determined intensities for 6 weeks, and in the post-test phase, all test protocols applied in the pre-test phase were applied. In the analysis of the data, the Shapiro-Wilk Test was applied to determine whether they showed a normal distribution, and when the kurtosis and skewness coefficients (Tabachnick, Fidell, & Ullman, 2013), were evaluated, it was determined that all scores were within the range of ±1,5. With the data providing normal distribution, 2 x 2 two-way ANOVA test was used to examine and evaluate the changes between the groups and within the groups (pre-test and post-test). It was determined that there was no statistically significant difference between the within-group, between-group and both group interaction (time*group) values obtained before and after the training in the force, power and speed parameters of the participants during the jump (p>0.05). When the data obtained as a result of the 505 test applied to the participants were examined, it was determined that there was a statistically significant difference between the within-group pre-test and post-test values (p=0.039). When the data obtained as a result of the 1TM test applied to the participants were examined, it was determined that there was a statistically significant difference between the pre-test and post-test values within the group (p=0.001). When the data obtained as a result of the 20-m, 40-m sprint and KHS tests applied to the participants were examined, it was determined that there was no statistically significant difference between the pre-test and post-test values within the group (p>0.05). When the data obtained from the 20-m, 40-m sprint, KHS, 505 and 1TM tests applied to the participants were examined, it was determined that there was no statistically significant difference between the groups and between the interaction values of both groups (p>0.05). In addition, in the effect size analysis, it was determined that the study group performing speed-based resistance exercise showed greater increases in jump height, agility and maximal strength values in the KHS, 505 and 1 TM test values. When the analyses were evaluated, it was concluded that both training approaches created a difference in a certain effect size in sprint, jump height, agility and maximal strength performances, but the training with a speed-based approach in particular created a higher difference in agility and maximal strength performances.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessHız temelli direnç antrenmanıSüratÇeviklikMaksimal kuvvetVelocity-based resistance trainingSpeedAgilityMaximal strengthDoctoral Thesis