Altuntaş, Elanur2025-07-312025-07-312024https://hdl.handle.net/11363/10151Danışman: DR. ÖĞR. ÜYESİ ESRA SAVAŞ Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Psikoloji Ana Bilim Dalı / Klinik Psikoloji Bilim Dalı Konu: Psikoloji = Psychology Dizin: Yetişkinlerde bağlanma = Adult attachment ; Çocukluk çağı travmaları = Childhood traumasBu araştırmanın amacı çocukluk çağı travmaları, romantik ilişkilerde bağlanma ve ilişki doyumu arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Araştırmanın evrenini 18-54 yaş arası yetişkin ilişkisi olan bireyler oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemi için basit seçkisiz örnekleme yönteminden yararlanılmıştır ve 311 'i (%79,9) kadın, 78'i(%20,1) erkek katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırmada çocukluk çağı travmalarını ölçmek için ''Çocukluk Çağı Olumsuz Yaşantılar Ölçeği'' Bağlanma boyutlarını ölçmek için ''Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri II (YİYE II)'' bireylerin ilişki doyumlarını ölçmek için ''İlişki Doyumu Ölçeği'' kullanılmıştır. Çalışma için elde edilen bulgular SPSS.24 programı ile analiz edilmiştir. Araştırmanın bulgularına göre bağlanmanın alt boyutu olan ''kaygı'' puanı ile ilişki doyum ölçeği puanı arasında negatif ilişki bulunmuştur. Yine bağlanmanın ''kaygı'' boyutu puanları ile ÇÇOYÖ puanı arasında negatif ilişki bulunmuştur. Kaygı arttıkça çocukluk çağı travma puanı azalmaktadır. Bağlanmanın ''kaçınma'' boyutuyla ise ilişki doyum ölçeği arasında negatif ilişki bulunmuştur. Kaçınma arttıkça ilişki doyum ölçeğinin puan azalmaktadır. Yine araştırmanın sonuçlarına göre bağlanmanın ''kaçınma'' ile ÇÇOYÖ ölçeği puanları arasında çok zayıf kuvvetli negatif ilişki bulunmuştur. Kaçınma puanı arttıkça çocukluk çağı travma puanı azalmaktadır. İlişki doyum ölçeği ile ÇÇOYÖ puanı ile ise pozitif ilişki bulunmuştur. İlişki doyumu arttıkça çocukluk çağı travma puanı artmaktadır.The aim of this study is to investigate the relationship between childhood traumas, attachment in romantic relationships, and relationship satisfaction. The population of the study consists of individuals aged 18-54 who are in romantic relationships. The sample was selected using the simple random sampling method and comprises 311 (79.9%) female and 78 (20.1%) male participants. To measure childhood traumas, the " Adversity Childhood Experiences " was used; to assess attachment dimensions, the " Experiences in Close Relationships Inventory-II " was employed; and to evaluate relationship satisfaction, the "Relationship Satisfaction Scale" was utilized. The data obtained for the study were analyzed using the "SPSS 24". According to the findings of the study, a negative correlation was found between the "anxiety" subdimension of attachment and the relationship satisfaction scale scores. Similarly, a negative correlation was observed between the "anxiety" subdimension scores of attachment and the Adversity Childhood Experiences (ACE) scores. As anxiety increases, childhood trauma scores decrease. Additonally a negative correlation was also found between the "avoidance" dimension of attachment and the relationship satisfaction scale. As avoidance increases, the relationship satisfaction scale scores decrease. Furthermore, the results of the study revealed a very weak negative correlation between the "avoidance" dimension of attachment and the ACE scores. As avoidance scores increase, childhood trauma scores decrease. A positive correlation was found between the relationship satisfaction scale and ACE scores. As relationship satisfaction increases, childhood trauma scores also increase.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessÇocukluk çağı travmalarıBağlanmaİlişki DoyumuChildhood traumasAttachmentRelationship SatisfactionMaster Thesis