Assessing the impact of the European Union's policies on the Yemeni crisis (2011-2022)

Abstract

This research explores the role of the European Union (EU) in the Yemeni crisis from 2011 to 2022, with a focus on understanding the EU's perspective on the nature of the conflict, identifying its interests in Yemen, and evaluating the effectiveness of its interventions. The study employs a postcolonial theoretical framework to analyze the EU's engagement in the context of its historical and contemporary relationships with Yemen and the broader Gulf region. Several hypotheses are formulated, proposing that the EU's involvement is primarily driven by interests with Saudi Arabia and the Arab Gulf states, with limited political or military interventions. Additionally, it is hypothesized that the EU's response to the crisis is influenced by geopolitical and economic factors, that internal divisions among member states hinder effective action, and that European countries possess untapped leverage. The study employs a mixed-methods approach, combining literature review, analysis of EU policies and actions, and interviews with relevant stakeholders. The findings support four out of the five hypotheses, revealing that the EU's involvement in the Yemeni crisis is motivated by its interests in maintaining relationships with Saudi Arabia and the Gulf states. While the EU provides significant humanitarian assistance, its political and military impact is limited. The EU's response is nuanced, reflecting a delicate balance between its interests and conflict resolution efforts. However, the utilization of leverage cards by European countries has been ineffective, and internal divisions among member states have not significantly hindered the EU's overall position on Yemen. In conclusion, the EU's role in the Yemeni crisis reflects a complex interaction of interests and challenges. While the EU made efforts to address the humanitarian aspects of the conflict, its ability to effect significant political or military changes was limited. The study recommends that the EU enhance coordination and unity among member states, align its policies with a stronger commitment to conflict resolution, and explore more effective strategies to contribute to a sustainable solution in Yemen. This research contributes to the understanding of the EU's role in conflicts outside its immediate neighborhood and provides insights into the dynamics of postcolonial power relations in the context of Yemen. Further research is encouraged to explore specific aspects of the EU's engagement in the Yemeni crisis, such as counter-terrorism efforts, arms sales policies, and the impact of humanitarian aid, to deepen our understanding and inform more targeted interventions in similar conflicts.

Bu araştırma, 2011-2022 yılları arasındaki Yemen krizinde Avrupa Birliği'nin (AB) rolünü araştırmakta ve çatışmanın doğası konusundaki AB perspektifini anlama, Yemen'deki çıkarlarını belirleme ve müdahalelerinin etkinliğini değerlendirme odak noktasına sahiptir. Çalışma, AB'nin Yemen ve daha geniş Körfez bölgesiyle tarihsel ve çağdaş ilişkileri bağlamında katılımını postkolonyal teorik bir çerçeve kullanarak analiz etmektedir. AB'nin müdahalesinin çoğunlukla Suudi Arabistan ve Arap Körfez ülkeleriyle olan çıkarlar tarafından belirlendiği ve sınırlı siyasi veya askeri müdahalelere sahip olduğu önerileri doğrultusunda birkaç hipotez oluşturulmuştur. Ayrıca, AB'nin krize verdiği yanıtın jeopolitik ve ekonomik faktörlerden etkilendiği, üye devletler arasındaki iç bölünmelerin etkili eylemi engellediği ve Avrupa ülkelerinin kullanılmamış kaldıraçları olduğu hipotez edilmektedir. Çalışma, literatür taraması, AB politikaları ve eylemlerinin analizi ile ilgili paydaşlarla yapılan görüşmelerin birleşik bir yöntemler yaklaşımını kullanmaktadır. Bulgular, beş hipotezden dördünü destekleyerek, AB'nin Yemen krizine müdahalesinin Suudi Arabistan ve Körfez ülkeleriyle ilişkilerini sürdürme çıkarları tarafından motive edildiğini ortaya koymaktadır. AB önemli insani yardımlar sağlamaktadır, ancak siyasi ve askeri etkisi sınırlıdır. AB'nin yanıtı, çıkarları ile çatışma çözümü çabaları arasında hassas bir dengeyi yansıtmaktadır. Bununla birlikte, Avrupa ülkelerinin kaldıraç kartlarını kullanımı etkisiz olmuş ve üye devletler arasındaki iç bölünmeler AB'nin Yemen konusundaki genel duruşunu önemli ölçüde engellememiştir. Sonuç olarak, AB'nin Yemen krizindeki rolü, çıkarlar ve zorlukların karmaşık etkileşimini yansıtmaktadır. AB, çatışmanın insani yönleriyle ilgilenmeye yönelik çabalar göstermiş olsa da, önemli siyasi veya askeri değişiklikler yapma yeteneği sınırlıydı. Çalışma, AB'nin üye devletler arasındaki koordinasyonu ve birliği güçlendirmesini, çatışma çözümüne daha güçlü bir taahhüt ile politikalarını uyumlu hale getirmesini ve Yemen'de sürdürülebilir bir çözüme katkıda bulunmak için daha etkili stratejileri keşfetmesini önermektedir. Bu araştırma, AB'nin yakın coğrafyasının dışındaki çatışmalardaki rolünün anlaşılmasına katkıda bulunmakta ve Yemen bağlamında postkolonyal güç ilişkilerinin dinamiklerine ışık tutmaktadır. AB'nin Yemen krizindeki katılımının belirli yönlerini, terörle mücadele çabalarını, silah satış politikalarını ve insani yardımın etkisini araştırmak için daha fazla araştırmanın teşvik edilmesi, benzer çatışmalarda daha hedefe yönelik müdahaleler için anlayışımızı derinleştirmek ve bilgilendirmek açısından önemlidir.