Erkek basketbolculara uygulanan farklı germe yöntemlerinin patlayıcı kuvvet, çeviklik ve sürat performans düzeylerinin karşılaştırılması

Abstract

Bu araştırmanın amacı uygulanan farklı germe yöntemlerinin erkek basketbol sporcularının sıçrama, çeviklik ve sürat performans düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırma, tarama modelinde tasarlanmıştır. Çalışmaya en az 5 yıl basketbol oynamış ve hala oynamaya devam eden yaş ortalamaları 17,69±1,08 yıl olan 16 basketbolcu katılmıştır. Sporculara 72 saat arayla farklı günlerde sırasıyla germe olmayan Koşu Yöntemi (KY), Statik Germe (SG), Dinamik Germe (DG) ve Self - Miyofasyal Gevşetme (SMFG) yöntemleri uygulanmış ve ardından belirlenen sıçrama, sürat ve çeviklik testleri alınarak gösterdikleri performans düzeylerine bakılmıştır. Veriler IBMM SPSS 25 programına aktartılarak analizler uygulanmıştır. Değişkenlerin normallik analizi Shapiro-Wilk analizi ile değerlendirilmiş olup verilerin normal dağılım gösterdiği belirlenmiştir. Tanımlayıcı istatistik olarak betimsel analiz farklılıkların karşılaştırılması için ise Oneway ANOVA analizi tercih edilmiştir. Ortaya çıkan farklılığının belirlenmesi için post hoc analizlerinden bonferonni tercih edilmiştir. Countermovement Jump (CJM) ve 20 metre sürat testlerinde KY ve DG yöntemlerinin SMFG yöntemi uygulandıktan sonra alınan performans skorlarına kıyasla daha iyi seviyede olduğu tespit edilmiştir. Uygulanan diğer yöntemler arasında anlamlı bir farklılık tespit edilememiştir. T-Test çeviklik testinde ise yöntemler arası anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır. Sonuç olarak, maç ya da antrenman sırasında oyuncuların performans özelliklerini arttırmak için öncesinde uygulanacak ısınma aşamasında başlangıçta SMFG ve statik germe uygulamalarının optimal olarak entegre edilmesi ardından dinamik germe uygulamalarının kullanılması ile performansta akut olarak yükselişlerin sağlanabileceği düşünülmektedir.

This research examines to evaluate the acute effects of different stretching methods applied to the jumping, agility, and speed performance of male basketball players. This research was designed using a scanning model. 16 basketball players, who played basketball for at least 5 years and still continue to play, with an average age of 17.69±1.08 years, participated in the study. Athletes were applied to the Running Method without sequential stretching, Static Stretching, Dynamic Stretching and Self-Myofascial Release (SMFR) on different days with 72 hours intervals, and then the determined jump, speed and agility tests were taken and their acute effects were examined. Data were transferred to the IBMM SPSS 25 program, and analyses were performed. The normality analysis of the variables was evaluated using the Shapiro-Wilk test, and it was determined that the data showed a normal distribution. Descriptive analysis was used for descriptive statistics, and one-way ANOVA analysis was preferred for comparison of differences. To determine the resulting difference, Bonferroni were preferred from post hoc analysis. In the Counter Movement Jump (CJM) and 20 meters speed tests, it was determined that the running and dynamic stretching methods were better than the performance scores obtained after the SMFR method was applied. No significant differences were found among the other methods. In the T-Test agility test, no significant differences were found between methods. As a result, an acute increase in performance can be achieved by optimally integrating SMFR and static stretching applications at the beginning and then using dynamic stretching applications during the warm-up phase to increase the performance characteristics of the players during the match or training.