Ayak biyomekaniği ile kinezyofobi arasındaki ilişkinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışma, sağlıklı kadın ve erkek bireylerinin ayak biyomekaniğinin fonksiyonunda yaşanan değişikliklerinin tespit edilip, belirlenen nedenlerin kinezyofobi düzeyine olan etkisini araştırmak için yapılmıştır. Çalışmaya yaşları 20 ile 45 yıl arasında değişen, sağlıklı 45 kadın ve 55 erkek olmak üzere 100 kişi katılmıştır. Dahil edilme kriterleri belirlenmiş olup, uygun olarak görülen kişilerin katılım için onayları alındıktan sonra, demografik bilgiler kaydedilmiştir. Çalışmada kapsamında incelenen ayak biyomekanik özellikleri (subtalar eklem açısı (STA), naviküler düşme testi (NDT), metatarsal genişlik (MG), Halluks valgus açısı (HVA), Manchester Skalası (MS)) ile birlikte ayak fonksiyonunun değerlendirilerek, kinezyofobinin oluşumunu tespit etmek için (Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileği toplam skor (AOFAS), Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ)) kullanılmıştır. Kadın ve erkek katılımcılara ait ölçüm verileri hem kendi içlerinde hem de ayrı olarak karşılaştırılmıştır. Elde edilen sonuçlarına göre, kadın ve erkek katılımcıların ağırlıklı sağ ve sol ayaklarına ilişkin ayak biyomekaniği parametrelerinden (STA, MG, MS, HVA) arasında anlamlı bir fark tespit edilirken (p<0,05), NDT testinden elde edilen ND miktarlarına ilişkin anlamlı bir farkın oluşmadığı tespit edilmiştir (p>0.05). Katılımcıların ayak biyomekaniği fonksiyonunu ve buna bağlı kinezyofobi düzeylerini tespit etmek değerlendirmek için ile yapılan AOFAS ve TKÖ toplam skorları incelendiğinde ise; MG dışındaki tüm parametreler (STA, ND ve HVA) ile AOFAS toplam skoru ile negatif yönde kuvvetli bir ilişki elde edilirken, MG düzeyleriyle arasında anlamlı bir ilikinin olmadığı saptanmıştır (p>0,05). Benzer şekilde TKÖ kapsamında alınana toplam skor ile ayak biyomekanik özellikleri (STA, ND ve HVA) arasında pozitif yönde kuvvetli bir ilişki olduğu (p<0,05), ancak MG ile araalrında anlamlı bir ilişkinin bulunamadığı (p>0,05) görülmüştür. Sonuç olarak, ayak ve ayak bileğine ait biyomekanik bulguların, ayak ve ayak bileği yaralanma riskine ikarşı yapılan değerlendirmelerde etkin rol aldığı ve burada oluşan değişikliklerin ayağın ağrıyla ilişkili fonksiyonel durumu etkilediği görülmüştür. Aynı zamanda fonksiyonel duruma ilişkin toplam skordaki artış ile kinezyofobi düzeyinin etkilediği ve aralarında negatif yönde ve anlamlı bir korelasyonun bulunduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Bu neden ile katılımcılarda henüz yaralanma durumu oluşmadan yapılan biyomekanik değerlendirmelerin, yaralanma riskini ve sıklığını önemli ölçüde azaltılacağı bununla birlikte kişilerin performansını olumlu yönde artıracağı söylenebilir.

This study was conducted to determine the changes experienced in the function of foot biomechanics of healthy male and female individuals and to investigate the effect of the identified causes on the level of kinesiophobia. 100 people Decently aged between 20 and 45 years, 45 healthy women and 55 men participated in the study. The inclusion criteria were determined and the demographic information was recorded after the approval of the eligible persons was obtained for participation. The biomechanical characteristics of the foot (subtalar joint angle (STA), navicular fall test (NDT), metatarsal width (MG), Hallux valgus angle (HVA), Manchester Scale (MS)) examined in the study were evaluated together with foot function (American Orthopedic Foot and Ankle total score (AOFAS), Tampa Kinesiophobia Scale (TKO)) to determine the occurrence of kinesiophobia. The measurement data of the male and female participants were compared both internally and separately. According to the results obtained, while a significant difference was found between the parameters of foot biomechanics (STA, MG, MS, HVA) related to the weighted right and left feet of male and female participants (p<0,05), it was found that there was no significant difference in the amounts of ND obtained from the NDT test (p>0.05). When the AOFAS and TCO total scores of the participants were examined to determine the biomechanical function of the feet and to evaluate the levels of kinesiophobia related to it, it was; While a strong negative relationship was obtained with all parameters except MG (STA, ND and HVA) and the AOFAS total score, it was found that there was no significant relationship between MG levels (p>0 Dec, 05). Similarly, it was found that there was a positively strong relationship between the total score obtained within the scope of the TCO and the biomechanical properties of the foot (STA, ND and HVA) (p<0.05), but no significant relationship between MG and Dec (p>0.05). As a result, it has been observed that biomechanical findings of the foot and ankle play an active role in the evaluations against the risk of foot and ankle injury, and the changes that occur here affect the functional status of the foot associated with pain. At the same time, it was found that the increase in the total score related to functional status was influenced by the level of kinesiophobia and there was a negative and significant correlation between them (p<0,05). For this reason, it can be said that biomechanical assessments performed before the injury status has yet to occur in the participants will significantly reduce the risk and frequency of injury, but will positively improve the performance of people.