Neoklasik Realist Teori Perspektifinden Türkiye’nin 1956 Süveyş Krizi’ne Yönelik Dış Politikasının Analizi
Özet
Bu çalışma Türkiye’nin 1956 Süveyş krizi konusunda yürüttüğü dış
politikayı neoklasik realist teori çerçevesinde analiz etmektedir. Bu
doğrultuda, bir bağımlı değişken olarak 1956 Süveyş krizine yönelik
Türk dış politikasını analiz etmek için, çalışmanın metodolojisi gereği,
uluslararası sistemsel faktörler bir bağımsız değişken ve yerel faktörler
bir ara değişken olarak ele alınmaktadır. Çalışmada 1956 Süveyş krizine
yönelik Türk dış politikası yapımı sürecinde belirleyici/sınırlandırıcı bir
etkiye sahip olduğu öne sürülen uluslararası sistemin yapısı, Soğuk Savaş
döneminde süper güçler arasındaki ideolojik karşıtlık ve nükleer rekabeti
ifade eden iki kutupluluk ile ilişkilendirilerek açıklanmaktadır. Caydırıcı
askeri kapasite ihtiyacı, Türk dış politikası geleneğindeki Batıcılık
eğilimi, ekonomik teşvik gereksinimi ve karar alıcıların bölgesel liderlik
çabası gibi çeşitli faktörler ise uluslararası sistemin
belirleyici/sınırlandırıcı etkilerini yorumlayıcı nitelikteki yerel filtreler
olarak ele alınmaktadır. İki farklı analiz düzeyinin kullanıldığı bu
çalışmada hem 1956 Süveyş krizine yönelik Türk dış politikasının
sistemsel etkilere dayanan sürekliliği hem de yerel dinamiklerden
kaynaklanan değişim eğilimi ortaya konulmaktadır. This study analyzes Turkey’s foreign policy on the 1956 Suez crisis
within the framework of neoclassical realist theory. In this context, to
examine Turkey’s foreign policy towards the 1956 Suez crisis as a
dependent variable, international systemic factors are considered as an
independent variable, and local factors as an intervening variable
according to the methodology of the study. In the study, the structure of
the international system, which is claimed to have a determining/limiting
effect on the Turkish foreign policy-making process towards the 1956
Suez crisis, is explained by associating it with bipolarity, which implies
ideological opposition and nuclear competition between the
superpowers. Various factors such as the need for deterrent military
capacity, Westernist tendency in the tradition of Turkish foreign policy,
“need for economic assistance and decision makers’ effort for regional
leadership are considered local filters that interpret the
determining/limiting effects of the international system. In this study,
two different levels of analysis are used, both the continuity of Turkish
foreign policy towards the 1956 Suez crisis, which depends on systemic
effects and the tendency to change arising from local dynamics are
introduced.
Cilt
10Sayı
1Bağlantı
https://hdl.handle.net/11363/5291Koleksiyonlar
Aşağıdaki lisans dosyası bu öğe ile ilişkilidir: