Kadınlarda duygusal yeme düzeyi ve çocukluk çağı travmalarının evlilik doyumuyla ilişkisinin incelenmesi

Abstract

Aile kurumu, bu kurumu oluşturan bireylerin ruhsal ve bedensel değişimlerinden oldukça etkilenmektedir. Evli partnerler arasındaki doyum sorunları sadece o evlilik ilişkisi için bir problem değil, aynı zamanda toplumu da ilgilendiren bir sorundur. Bu araştırmadaki temel amaç, evli kadınların çocukluk çağı travmaları ve duygusal yeme davranışlarının evlilik doyumu ile arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Bu çalışmada evlilik doyumuna bağlı bedensel sağlığı tehdit eden duygusal yeme davranışlarının tespit edilmesi ve bireylerin çocukluk çağı travması ile ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma örneklemi, 2020 yılında İstanbul ili merkez ilçelerinde yaşayan 25-55 (Ort=40,27, ss=9,89) yaşlar arasındaki en az 1 yıldır evli kadınlardan seçilen 400 katılımcıdan oluşturulmuştur. Araştırmanın evreni ise; Türkiye'nin İstanbul ilinde yaşayan, 25-55 yaş aralığındaki evli kadınlardan oluşturulmuştur. Veri toplamak amacıyla Demografik Bilgi Formu, Evlilik Doyumu Ölçeği, Çocukluk Duygusal Yeme Ölçeği, Çağı Travmaları Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmanın bulgularına bakıldığında Evlilik doyumu eğitim düzeyine göre farklılaşmamaktadır. (p>,05). Evlilik doyumu ile gelir düzeyi değişkeni puanlarına göre evlilik doyumu ve gelir düzeyi arasında anlamlı bir farklılık yoktur. Çocukluk çağı travmaları ile evlilik doyumu arasında pozitif yönde (,341 düzeyinde) ve istatistiksel olarak (,01 düzeyinde) anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Duygusal yeme davranışı ile evlilik doyumu arasında pozitif yönde ve istatistiksel olarak ,05 düzeyinde anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Çocukluk travması ölçeği puanları ile duygusal yeme ölçeği puanları arasında pozitif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmaktadır (p<,05). Çocukluk travması ölçeği puanları kontrol edildiğinde evlilikte doyum ölçeği puanları ile duygusal yeme ölçeği puanları arasında pozitif yönde ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Evlilik doyumu, çocukluk travmaları ile duygusal yeme ilişkisi arasında kısmı aracılık rolünün yordama katsayısı (β=,26) düzeyindedir. Çocukluk travmaları ölçeği puanlarının duygusal yeme ölçeği puanları üzerinde, evlilik doyumu ölçeği puanları üzerinden bir etkiye sahiptir. Evlilik doyumu ile eğitim seviyesi ve gelir miktarı değişkenleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki yoktur. Evlilik doyumunun çocukluk çağı travmaları ve duygusal yeme ile arasında anlamlı bir ilişki vardır. Duygusal yeme ile evlilik doyumu arasındaki ilişki çocukluk travmaları puanları kontrol edildiğinde bir miktar azalmaktadır. Sonuç olarak evli kadınlarda evlilik doyumunun, duygusal yeme ve çocukluk çağı travmalarıyla ilişkili olduğu bulunmuştur. Çocukluk travmaları ölçeği puanları duygusal yeme ölçeği puanları üzerinde, evlilik doyumu ölçeği puanları üzerinden bir etkiye sahiptir; diğer bir deyişle; evlilik doyumu, çocukluk travmaları ile duygusal yeme ilişkisi arasında kısmı aracılık rolüne sahiptir.

The family institution is highly affected by the mental and physical changes of the individuals who make up this institution. Satisfaction problems between married partners are not only a problem for that marital relationship, but also a problem for society. The main purpose of this study is to determine the relationship between the childhood traumas and emotional eating behaviors of married women and their marital satisfaction. In this study, it was aimed to determine the emotional eating behaviors that threaten physical health due to marital satisfaction and to examine the relationship of individuals with childhood trauma. The research sample consisted of 400 participants, who were married for at least 1 year, between the ages of 25-55 (Avg=40.27, SD=9.89) living in the central districts of Istanbul in 2020. The universe of the research is; It was composed of married women between the ages of 25-55 living in Istanbul, Turkey. In order to collect data, Demographic Information Form, Marriage Satisfaction Scale, Childhood Emotional Eating Scale and Age Traumas Scale were applied. Considering the findings of the research, marital satisfaction does not differ according to education level. (p>.05). There is no significant difference between marital satisfaction and income level according to marital satisfaction and income level variable scores. There is a positive (at the level of ,341) and a statistically significant (at the level of ,01) relationship between childhood traumas and marital satisfaction. There is a positive and statistically significant correlation of .05 level between emotional eating behavior and marital satisfaction. There is a positive and statistically significant relationship between childhood trauma scale scores and emotional eating scale scores (p<.05). When childhood trauma scale scores are controlled, there is a positive and statistically significant relationship between marital satisfaction scale scores and emotional eating scale scores. The predictive coefficient of the partial mediating role between marital satisfaction, childhood traumas and emotional eating is at the level of (β=.26). Childhood trauma scores have an effect on emotional eating scale scores and on marital satisfaction scale scores. There is no statistically significant relationship between marital satisfaction and the variables of education level and amount of income. There is a significant relationship between marital satisfaction and childhood traumas and emotional eating. The relationship between emotional eating and marital satisfaction slightly decreases when childhood trauma scores are controlled. As a result, it was found that marital satisfaction in married women was associated with emotional eating and childhood traumas. Childhood traumas scale scores have an effect on emotional eating scale scores, over marital satisfaction scale scores; in an other saying; marital satisfaction has a partial mediator role between childhood traumas and emotional eating relationship.