“Das Man”A “Phronimos” Üzerinden Bakmak: Aristoteles Ve Heidegger

Abstract

Aristoteles’in etiğinde phronimos (aklı başında kişi) ve bir düşünce erdemi olan phronesis (aklı başındalık) önemli kavramlardır. Aristoteles’in etiği mutluluk kavramıyla doğrudan ilişkilidir. Mutluluk ise us erdemine sahip olmayı ve teorik etkinliklerde bulunmayı gerektirmektedir. Oysa Aristoteles’in etiğinin yeniden ele alınması mutluluk kavramının derinlikli ve tam bir kavram olduğunu ortaya koymaktadır. Bundan ötürü mutluluk için sadece teorik etkinliklerde değil aynı zamanda pratik etkinliklerde de doğru eylemek gerekmektedir. Pratik bilgiye ilişkin olan aklı başındalık erdemi ise pratik ve tek tek şeyleri bilmede karakter erdemleriyle birlikte hareket eden önemli bir erdemdir. Ayrıca, aklı başındalık erdemi Aristoteles’te ikinci sırada gelen mutlu yaşamda da belirleyici bir erdemdir. Bundan ötürü aklı başındalık erdemi ve ona sahip olan aklı başında kişi mutlu yaşamın başlangıç noktasıdır. Aristoteles’ten itibaren felsefe tarihine bakıldığında aklı başında kişiye benzerlik gösteren başka bir kavrama Heidegger’de rastlanmaktadır. Heidegger’in fenomenolojik ontolojindeki das Man (birisi) kavramı Aristoteles’teki aklı başında kişi ile benzerlikler göstermektedir. Das Man kamudaki yüzeyselliği ve herkes gibi olmayı temsil etmektedir. Aynı zamanda das Man Dasein olma yolunda bir başlangıç noktasıdır. Çünkü Heidegger’de birlikte yaşamanın temeli öncelikle birisi olmaktan kaynaklanmaktadır. Bu makalede Aristoteles’in phronimos kavramı ile Heidegger’in das Man kavramı arasındaki ilişki ortaya konulmaktadır. Ayrıca hem Aristoteles’in mutlu yaşamının hem de Heidegger’deki Dasein’ın otantik varoluşunun kaynağının phronimos ve das Man’dan geçtiği gösterilmektedir. Bundan hareketle her iki kavramın iki düşünürün felsefeleri için nasıl bir başlangıç noktası olarak değerlendirilebileceği tartışılmaktadır

Phronimos (practically wise person) and an intellectual virtue of phronesis (practical wisdom) are fundamental concepts in Aristotelian ethics. Aristotle's ethics is directly related to the concept of happiness. Happiness requires having the virtue of reason and involving in theoretical activities. However, reconsidering Aristotelian ethics reveals that the concept of happiness is deep and complete. Therefore, it is necessary to act right not just in theoretical activities but also in practical activities. Practical wisdom, which is related to practical knowledge, concerns knowing practical and particular things and is significant virtue that acts together with moral virtues. Furthermore, the virtue of practical wisdom is a decisive virtue for a secondary happy life in Aristotle. That's why the virtue of practical wisdom and the one who possesses it is the starting point of a happy life. Considering the history of philosophy from Aristotle, another concept that resembles a wise person is encountered in Heidegger. The concept of das Man (one) in Heidegger's phenomenological ontology has similarities with the wise person in Aristotle. Das Man represents superficiality in public and being like everyone else. At the same time, das Man is the starting point on the way to becoming Dasein. Since in Heidegger, the basis of living together is derived from being someone primarily. In this article, the relationship between Aristotle's concept of phronimos and Heidegger's das Man is put forward. In addition, it is pointed out that both Aristotle's happy life and Heidegger's Dasein's and its authentic existence passes through phronimos and das Man. From this point of view, it is discussed how both concepts can be evaluated as a starting point for the philosophies of the two thinkers